ปั่นจักรยานเลียบคลองในนครโฮจิมินห์ ผมมุ่งไปข้างหน้าโดยไม่รู้ว่าจุดหมายจะอยู่อีกไกลแค่ไหน นับเป็นประสบการณ์ที่มีค่ายิ่ง ผมดีใจที่ได้ทำ!
การเดินทางที่ไร้เงาเพื่อนร่วมทาง มีอะไรให้ดูมากมายทั้งบ้านเรือน ศาสนสถาน และผู้คน ภาพที่ได้เห็นเป็นโฉมหน้าแท้จริงของคนเวียดนาม...
เวลาปั่นดูเหมือนว่าใกล้ พอมาดูภาพถ่ายดาวเทียมใน google earth กลับเห็นได้ว่ามันไกลอยู่ใช่เล่น...
ขณะนั้นผมรู้สึกว่าท้องฟ้าจะมืดครึ้ม เมฆดำก่อตัวอยู่เบื้องบน...
จากถนน Phan Chu Trinh มาถนน Hai Tireu ผมขี่จักรยานผ่านอาคารกำลังก่อสร้างแลลานกว้าง แหงนหน้ามองเมฆฝนที่กำลังรวมตัวกันหนักอึ้ง!
ไม่รู้สึกกลัวฟ้ากลัวฝน ผมทนปั่นจักรยานไปสิ้นสุดตรงทางขึ้น (1) สู่ถนนหลวง
ถ่ายรูปไว้ ๑ บานก่อนที่จะเข็นจักรยานขึ้นไปตั้งหลักบนสะพาน (2) แล้วทะยานไปตามทางหลวง Tu Duc (3)
ตัวเมืองซึ่งอยู่ทางด้านซ้ายดูเหมือนว่ากำลังถูกฝนกระหน่ำ...
แต่ทางด้านขวาที่กำลังมุ่งหน้าสู่ เมฆดำยังคงเอื้อมมือไม่ถึง ผมเห็นรถกระบะจอดอยู่ข้างหน้า ๑ คัน...
เข้าไปถามถึงเส้นทางไป Japanese Bridge ได้ความว่าถึงทางแยกข้างหน้าให้เลี้ยวขวาเข้าไป...
ไปตามคำบอก... ผมปั่นเลียบลำคลองและท้องทุ่งกว้างไกลสุดสายตาทางด้านขวามือ!
เห็นเช่นนั้นแล้ว ไม่แปลกใจเลยกับข่าวที่ว่าเวียดนามกำลังแซงไทยในปริมาณการผลิตข้าว...
จักรยานวิ่งช้า...แต่เมฆาเคลื่อนตัวเร็ว ถึงอย่างไรผมก็พร้อมที่จะรองรับการเทลงมาของห่าฝน!!
ไม่มั่นใจว่าถนนข้างหน้าจะพาไปสะพานญี่ปุ่นหรือเปล่า...ผมกดเท้าหนักลงบนบันไดพาจักรยานวิ่งไปข้างหน้า!
ในที่สุดก็ไปถึงทางแยกซ้ายขวา มีลำคลอง (4) ขวางอยู่! ภาพที่เห็นทำให้ต้องหยุดรถชื่นชม...
ไม่ได้เห็นภาพฝูงเป็ดจำนวนมาก ๆ อย่างนั้นมานานแล้ว! ผมคิดถึงไข่ดาวสุก ๆ ที่ใช้ไข่เป็ดทอด... คิดถึงไข่เค็ม!
ผมเลี้ยวซ้ายไปยังอาคารโล่งหลังใหญ่ (5)....
ลุงคนหนึ่งเข้ามาบอกให้ผมจอดจักรยานไว้ที่นั่น แล้วเดินไปยังสะพานโบราณ (B) ซึ่งอยู่ไม่ไกล...
ในที่สุดผมก็ปั่นจักรยานผ่านเมฆดำมาจนถึง Thanh Toan!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น