จากดานังไปฮอยอันระยะทางแค่ ๓๐ กว่ากิโลเมตร... ผมนั่งรถไม่นานก็ถึงแล้ว!
รถไปจอดให้ลงตรงไหนไม่อาจรู้ได้! แต่ไม่หนักใจเพราะมาถึงยามตะวันตรงหัวจะไปกลัวอะไรกับการเดินหาที่พัก! เป้ที่แบกไว้ก็ใช่จะมีน้ำหนักมากเหมือนของเหล่า backpacker ที่ได้เห็น...
ผมไม่ได้จองที่พักผ่านอินเทอร์เน็ตและไม่มีข้อมูลใด ๆ นอกจากที่ได้จดไว้ในสมุด...
รู้แต่ว่าฮอยอันเป็นเมืองเล็ก ๆ จะให้แบกเป้เดินหาที่พักสักครึ่งวันก็ยังไหว! จากจุดจอดรถ ผมเลี้ยวซ้ายมุ่งหน้าไปตามเส้นทางตรงกันข้ามกับที่รถวิ่งมา เดินถ่ายภาพไปเรื่อย ๆ โดยมีชื่อถนน Ba Trieu อยู่ในใจ...
เมฆหนาบนท้องฟ้าช่วยบดบังแสงแดดช่วยให้ผมเดินได้อย่างสบาย ๆ บนถนนว่างเปล่าดูเหมือนว่าเทวดาจะส่งฝนมาช่วยชะล้างไว้ให้แล้ว!
มีชื่อถนนบอกไว้ชัดเจน เดี๋ยวก็คงหาเจอถนน Ba Trieu
ป้ายห้ามเข้ากลายเป็นที่ระบายของพวกมือบอน อย่างเนี้ยคงไม่ใช่ street art...
ไม่ต้องเดินไกลในที่สุดก็เจอถนน Ba Trieu ผมไปถามที่ House Backpackers เลขที่ 86 ก่อน ปรากฏว่าเต็มซะแล้ว พนักงานสาวบอกว่าช่วงนี้เป็นเทศกาล full moon เธอแนะนำให้ผมไปที่โรงแรม Hop Yen ซึ่งอยู่ไม่ไกล จากเลขที่ 86 ผมเดินไปเลขที่ 103 เห็นโรงแรม Hop Yen อยู่ทางด้านซ้ายมือ...
เข้าไปติดต่อที่ reception พบว่ายังมี dorm bed ให้ผมได้นอนในราคาคืนละ $5 (ไม่มีอาหารเช้าฟรี) โอเค! ยังไม่ต้องจ่ายตังค์ แค่เอาหนังสือเดินทางให้เค้าเก็บไว้แล้วแบกเป้เข้าห้องพักได้เลย...
ห้อง dorm ปรับอากาศมีเตียงอัดกันอยู่เต็ม เตียงของผมอยู่หน้าห้องน้ำแต่ก็ยังโชคดีที่ได้นอนชั้นล่าง....
ห้องน้ำอยู่ตรงหัวนอนไม่ได้รบกวนอะไร การพักแรมสไตล์ลุงน้ำชาต้องปรับตัวให้ได้ทุกสถานการณ์!
มีนักท่องเที่ยวสาวคนหนึ่งนอนอยู่ที่เตียงชั้นเดียวตรงกลางห้อง เธอบอกว่ามาพักอยู่ได้หลายวันแล้ว
ลุงผู้เพิ่งมาถึงไม่รอช้า....ล้างหน้าล้างตาแล้วออกเดินสำรวจเมืองฮอยอันทันที!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น