สังขารทั้งหลาย ไม่เที่ยง (อนิจฺจ)เพื่อน ๆ ที่รัก....วันนี้ผมขอปลงสังขารตัวเองด้วยการนำภาพสไลด์ถ่ายเมื่อวันที่ ๑๔ พฤษภาคม ๒๕๒๘ ที่ Quaid-e-Azam`s Mausoleum เมืองการาจี ประเทศปากีสถาน ออกมาดู...
สังขารทั้งหลาย ไม่ยั่งยืน (อธุว)
สังขารทั้งหลาย เป็นสิ่งที่หวังอะไรไม่ได้ (อนสฺสาสิก)
พร้อมสมุดบันทึกเล่มหนา กระดาษเนื้อดี ที่เขียนเรื่องราวการเดินทางไปยุโรปไว้อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย...
ต่อมาอีก ๓๐ ปี เจ้า backpacker คนเดิมซึ่งแก่ลงจนแทบไม่เหลือเค้าเดิมกำลังนั่งเรือข้ามฟากจากบัตเตอร์เวิร์ธไปยังเกาะปีนัง เมื่อวันที่ ๖ เมษายน ๒๕๕๘...
ลายมือที่บันทึกเรื่องราวของเขาดูยุ่งเหยิง เหมือนแพทย์เขียนใบสั่งยา...
๓๐ ปีผ่านไปไวเหมือนโกหก ชีวิตที่เหลืออยู่ไม่รู้เหมือนกันว่าจะอีกซักกี่ปี?
แต่ผมจะอยู่อย่างมีสติ เรียบง่ายและพอเพียง พร้อมที่จะจากไปอย่างผู้ที่ไม่เอาเปรียบสังคมให้คนตามด่าไล่หลังครับ!!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น