ตอนลงจากรถที่นั่งมาจากน้ำทา
ผมก็เห็นแล้วว่าบนเนินเขาด้านซ้ายมือนั้นมีทางขึ้นไปสู่วัด ๆ หนึ่ง...
ในแผนที่ซึ่งนำมาจาก ecotourismlaos.com เขียนว่า “Wat Ban Thio”
ผมขออ่านว่า “วัดบ้านทิว” ก็แล้วกัน (หากไม่ถูกก็ต้องขออภัย)
ต้องถ่อสังขารเดินขึ้นเนินไป ในที่สุดก็ถึงข้างบน ผมเห็นกุฏิตั้งอยู่ทางด้านซ้าย…
เดินผ่านไปอีกนิด ก็เห็น “เรือยาว” ถูกยกเก็บไว้เหนือพื้น มีหลังคาสังกะสีคลุม…
บนเนินเป็นอุโบสถ ด้านหน้ามีพระพุทธรูปประดิษฐานอยู่…
ถ่ายภาพมาให้เพื่อน ๆ ดู…
อาทิตย์คล้อยต่ำ…ส่งแสงทอง ก่อให้เกิดเงาดำเหยียดยาวไปตามพื้น!
ผมดีใจที่ได้ฝ่าลมหนาวแอ่วลาวเหนือมาจนถึง “วัดบ้านทิว”
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น