๒๘ ธันวาคม ๒๕๕๖ สะดุ้งตื่นตอนดีสี่ แต่ยังเช้าเกินไป ผมหลับต่อจนถึงตีห้าครึ่ง เมื่อเสียงนาฬิกาปลุก! ๖.๓๐ น. แบกเป้ลงไปที่ห้องอาหาร เห็นลูกชายเจ้าของเฮือนพักกำลังอ่านข่าวทางอินเทอร์เน็ต ผมสั่งกาแฟร้อนมาเปิดตาก่อน ๑ ถ้วย (๕,๐๐๐ กีบ)…
หนุ่มลาวบอกว่ากำลังจะไปตลาด…จะไปด้วยกันมั้ย?
โอเคครับ ผมซ้อนท้ายรถจักรไปลงที่สถานีขนส่งเมืองสิง ซึ่งอยู่ตรงข้ามกับตลาดเช้า
ผมซื้อปี้ไปหลวงน้ำทาเป็นคนแรกอีกแล้ว…
๗.๕๒ น. รถออกจากท่ารถเมืองสิง….
วิ่งไปตามเส้นทางที่ผมเคยผ่านมาแล้ว…
ถึงท่ารถ…
ผมตรงไปที่บ่อนขายปี้…
ซื้อปี้ไปเวียงภูคา ราคา ๒๕,๐๐๐ กีบ
แล้วก็นั่งรอ..ร้อ..รอ!
แม่ลูกคู่นี้ก็ต้องรอเช่นกัน…
ผมบันทึกไว้ว่า…
รถเวียงภูคามาแล้ว ยังมีผู้โดยสาร ๒ คน คนขับไปกินก๋วยเตี๋ยว ต้องนั่งรอต่อไปเรื่อย ๆ ไม่รีบร้อนเพราะคิดว่าจะพักที่เวียงภูคา ๑ คืน หาทางเที่ยวชมธรรมชาติ หรือถ้ามีโอกาสก็จะกลับห้วยทรายให้ได้ในวันรุ่งขึ้น เดินทางง่าย ๆ สบาย ๆ ถอดเสื้อไหมพรมออกเก็บในเป้ ใส่แต่ sweater สีเทา ลมหนาวพัดมาเอื่อย ๆ แต่ไม่หนาวเท่าไร อากาศกำลังเย็นสบาย…
เที่ยงกว่า คนขับขึ้นรถแล้วติดเครื่อง พอทำท่าจะไปขึ้นรถ กลับยกมือบอกว่ายังไม่ไป ต้องออกไปข้างนอกก่อน นั่งรอไปเรื่อย ๆ จน ๑๒.๒๒ น. ก็ยังไม่กลับมา…
บ่ายโมงกว่ารถเวียงภูคากลับมาแล้ว แต่ยังไม่ออก ยังมีผู้โดยสาร ๓ คน….
๑๓.๕๐ น. คนขับนำรถออกไปอีก บอกว่า”ไปตลาด” ผู้โดยสาร ๓ คนยังคงต้องรอต่อไป นั่งอยู่ที่ท่ารถนี่เกือบ ๔ ชั่วโมงแล้ว!
๑๔.๑๐ น. ได้ขึ้นนั่งบนรถแล้วก็ยังต้องรออยู่ดี เดินทางแบบนี้ช่างแตกต่างจากคนอื่นจริง ๆ คนขับรถมาถึง คงพร้อมที่จะออกเดินทางแล้วมั้ง? ปิดประตูแล้ว แต่ก็ยังคุยกันอีก
รถออกเวลา ๑๔.๑๗ น.
เจ้าแรด(เป้)ได้ขี้นรถแล้ว…
เจ้าของเป้ได้ขึ้นนั่งบนรถ….
รถวิ่งออกไปรับผู้โดยสารอีกหลายคนที่บ้านท่าอ้อ… ในที่สุดรถก็มุ่งหน้าไปตามถนนหลวงระยะทาง ๕๗ กิโลเมตร ถึงเวียงภูคา เมืองเล็ก ๆ ที่มีเสน่ห์ เมื่อเวลา ๑๖.๐๒ น.
ผมใช้เวลา ๘ ชั่วโมงเต็ม เดินทางจากเมืองสิงถึงเวียงภูคา!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น