วันอังคารที่ 29 กันยายน พ.ศ. 2558

mekong delta - นั่งรถไปลงเรือ

ผมชื้อทัวร์เต็มวันไปสามเหลี่ยมปากแม่น้ำโขง (Mekong Delta) ไว้ในราคา $12  เช้าวันที่ ๑๑ สิงหาคม ๒๕๕๘ รถบัสก็มาจอดที่ถนนคีคอง ไกด์คนเดิมเข้ามารับที่ hostel พอเห็นว่าเป็นผมก็เข้ามากอด แล้วพาไปขึ้นรถ...   


สามเหลี่ยมปากแม่น้ำโขง (2) อยู่ห่างจากโฮจิมินห์ซิตี้ (1) ประมาณ ๗๒ กิโลเมตร...


รถวิ่งไปได้ ๖๕ กิโลเมตร  ก็ไปจอดที่ลานจอดรถ (P) ของ Mekong Rest Stop



Lonely Planet เขียนไว้ว่า  "About 8 km west of town, this complex includes a thatched-roof restaurant and some of the best bathrooms this side of Ho Chi Minh City. While it serves a good assortment of fresh seafood and traditional dishes amid the lush gardens, it does get overrun with tour groups passing through the delta...."







จอดอยู่ประมาณครึ่งชั่วโมงเห็นจะได้ รถก็เดินทางต่อ  นาย Toan พาลูกทัวร์หลายเชื้อชาติ (คนไทยคนเดียว...แก่ด้วย) ไปลงที่ท่าเทียบเรือ เมือง Mỹ Tho


ผู้นำทางของเราเดินลิ่วไปโน่น....


ผมเก็บภาพมาฝากเพื่อน ๆ ในระหว่างรอ...





เรือมารับแล้วครับ ไกด์หนุ่มนำโด่งพาลูกทัวร์ไปลงเรือ...



มัคคุเทศก์หนุ่มตรวจสอบ ก่อนที่จะบอกให้คนขับนำเรือออกจากท่า...


ผมแอบถ่ายภาพ licence ของนาย Toan ไว้หน่อย....


เรือออกแล้ว!  ผมไม่รู้สึกกลัวแม้แต่น้อย เพราะเป็นลูกน้ำคลอง นั่งอยู่ม้าแถวหน้าเล้ย...









เรือโคลงเคลง...ผมกดชัตเตอร์ลูกเดียว! 

วันอาทิตย์ที่ 27 กันยายน พ.ศ. 2558

ภาพเก็บตกที่อุโมงค์กู๋จี

ก่อนจะพาเพื่อน ๆ ไปเที่ยวสามเหลี่ยมปากแม่น้ำโขง (Mekong Delta)  ผมขอนำภาพเก็บตกที่อุโมงค์กู๋จี (Củ Chi tunnels) มาคั่นไว้อีกหน่อย ความจริงมีรูปเยอะครับ แต่ขอนำมาโพสต์เพียงพอเหมาะกับพื้นที่...


ลืมบอกไปว่าเมื่อไปถึงอุโมงค์กู๋จี ต้องควักกระเป๋าจ่ายค่าเช้าชมอีกคนละ ๑๑๐,๐๐๐ ดอง....


ไปกับ group tour... ไม่ต้องซื้อตั๋วเอง ไกด์ Toan เก็บเงินไปแล้วจัดการให้เสร็จ ลูกทัวร์แค่เดินตามไป (อย่าให้หกขะล้มก็แล้วกัน)...


พ้นทางเดินออกไป สิ่งที่ปรากฏต่อสายตาคือหลังคาที่อยู่เกือบจะติดดิน...



เค้าจะพาไปนั่งในโรงหนัง ฉายให้ดูเรื่องราวสั้น ๆ ในอดีตกันก่อน...


จากนั้นก็พาเที่ยวชม โดยเริ่มต้นที่หลุมระเบิดจากเครื่องบิน B52 ของสหรัฐที่ได้ใช้สนามบินอู่ตะเภาในประเทศไทยเป็นฐานปฏิบัติการทำลายล้างอย่างที่เห็น!!


จากนั้นผู้นำทางก็พาไปดูที่หลบซ่อนของทหารเวียดกง กับดัก ค่ายทหาร และอื่น ๆ  จุดหนึ่งแสดงให้เห็นทหารเวียดกงทั้งชายและหญิงในระหว่างพักผ่อน...


Mr. Toan อธิบายเสียงดังว่า ที่หญิงเวียดนามเข้ามาร่วมรบเพราะสามีของเธอถูกทหารอเมริกันฆ่าตาย!




ไกด์ยังบอกด้วยว่า บางครั้งทหารเวียดกงจะสวมรองเท้าซึ่งออกแบบพิเศษให้ด้านส้นไปอยู่ข้างหน้าด้านหน้าไปอยู่ที่ส้น เวลาเดินป่าจะทิ้งรอยเท้ากลับด้านไว้ ทำให้ทหารอเมริกันเข้าใจผิดในทิศทางการเดินของรอยเท้าที่พบเห็น...


ที่น่าสนใจคือช่องระบายอากาศสำหรับอุโมงค์ที่อยู่ใต้ดิน มองดูคล้ายจอมปลวก...


และนี่คือ รถถัง M41 ของทหารสหรัฐ ที่ถูกทำลายด้วยกับระเบิดแบบถ่วงเวลาเมื่อปี 1970...




ถ่ายใกล้ ๆ เพื่อจะได้เห็นรอยลูกปืน...


หุ่นแสดงให้เห็นใน workshop ที่ทหารเวียดกงเก็บลูกระเบิดของสหรัฐมาทำประโยชน์ (ที่เห็นสวมกางเกงขาวนั่นไม่ใช่นะครับ) 





มัวถ่ายรูปเพลิน... ขากลับผมมองหาลูกทัวร์ที่มาด้วยกันไม่เจอแล้ว หายไปไหนกันหมด?


ฮา... ตาลุงอายุมากที่สุดในคณะทัวร์ดูท่าจะตกรถซะแล้วมั้ง?