ผมจำได้ว่าท่านนายกสมัคร สุนทรเวชเคยใช้คำว่า "บ้าบอคอแตก" ออกทีวีอยู่บ่อย ๆ คิดว่าเป็นคำสบถที่ดูเก๋าดี เลยนำมาประยุกต์ใช้...อิอิ
นับตั้งแต่เดินทางด้วยเครื่องบินไปต่างประเทศครั้งแรกเมื่อ ๓๐ ปีที่แล้ว ผมก็ไม่เคยตีตั๋วโดยสารเที่ยวเดียว มีคราวนี้แหละที่ดันปิ้งไอเดียว่าจะบินไปอยู่ไซง่อน ๔ คืนแล้วนั่งรถไปพนมเปญ ผมก็เลยมีตั๋วเครื่องบินแค่เพียงขาไป ซึ่งความจริงก็มิใช่เรื่องคอขาดบาดตาย เพียงไปขัดกับ policy บ้าบอของเค้าเท่านั้น! ผมจึงอยากเตือนเพื่อนนักเดินทางที่อยากบินไปแล้วไม่บินกลับ ให้ตระหนักไว้หน่อยว่ามันจะเกิดปัญหาทำให้เราต้องไปแก้ไขเอาเอง รู้สึกชอบใจที่คุณนิ้งเขียนว่า "...ถ้าเรามีเหตุผลเพียงพอที่จะชี้แจงต่อเจ้าหน้าที่ ตม.ว่าเราจะเดินทางกลับประเทศไทยโดยทางบก ก็ไม่น่ามีปัญหาอะไรนะครับ" (ขอบคุณทุก ๆ คอมเมนต์)
จริง ๆ แล้ว ผมก็ผิดเองที่มิได้อ่านข้อตกลงและเงื่อนไขการบินของ AirAsia ให้ละเอียด คิดว่าบางท่านก็อาจไม่เข้าใจถ่องแท้เช่นกันกับข้อบังคับที่ว่า "เส้นทางระหว่างประเทศ ผู้โดยสารทั้งหมดที่ใช้เส้นทางระหว่างประเทศ จะต้องมีหนังสือเดินทางที่มีอายุอีกไม่น้อยกว่าหก (6) เดือน รวมทั้งขอวีซ่าเดินทางเข้าประเทศถูกต้อง ผู้โดยสารกลุ่มนี้จะต้องมีตั๋วเดินทางต่อหรือเดินทางกลับ หากคุณจัดซื้อแพคเกจ FLY-THRU ของเรา คุณจะต้องปฏิบัติตามเงื่อนไขในการเดินทางเข้าประเทศปลายทาง"
พอดีทุกครั้งเราจองตั๋วไปกลับ ก็เลยไม่มีปัญหาแต่อย่างใด! เขียนมาถึงตรงนี้...ผมถึงคิดขึ้นมาได้ว่าเจ้า policy บ้าบอคอแตกนี้มันมีมาตั้งนานแล้ว ตัวเองก็เคยประสบปัญหานี้มาแล้วครั้งนึง แต่ดันลืมเสียสนิท!! เมื่อปี ๒๕๓๑ ผมซื้อตั๋วเครื่องบินไปกลับ Singapore-Sydney ของสายการบินแอร์อินเดียที่สิงคโปร์ในราคา ๙๐๐ ดอลล่าร์ เที่ยวกลับ (ซิดนีย์-สิงคโปร์) เปิดไว้...
หลังจากตระเวนเล่นดนตรีตามข้างถนน เก็บองุ่น เก็บถั่ว ครบ ๖ เดือน ก็ได้กำหนดเดินทางกลับ...
 |
| คนเก็บองุ่น |
เหตุการณ์ที่เพิ่งระลึกได้คือ... ขณะเช็คอินที่สนามบินซิดนีย์ เจ้าหน้าที่สาวไม่ยอมให้ผมขึ้นเครื่อง ด้วยเหตุผลว่าไม่มีตั๋วเดินทางออกจากสิงคโปร์ จำได้ว่าวันนั้นผมต้องซื้อตั๋วสายการบิน Qantas (สิงคโปร์-ดอนเมือง) ที่เคาน์เต้อร์เช็คอินนั่นเลย เค้าถึงอนุญาตให้ผมขึ้นเครื่องไปสิงคโปร์ได้ สาวออสซี่บอกว่ามีตั๋วแล้วผมสามารถไปลงที่สิงคโปร์ก่อนได้ หากซื้อตั๋วด้วยบัตรเครดิต ก็สามารถคืนตั๋วโดยยอมให้หักเงิน ตอนนั้นบัตรเครดิตก็มีนะ แต่ผมยอมจ่ายด้วยเงินสด เพราะตัดสินใจแล้วว่าจะเดินทางรวดเดียว...ต่อเครื่องที่สนามบินซางงีกลับดอนเมืองเลย!
ที่เล่ามานั้นคือ "บทเรียน" ที่เคยได้รับเมื่อ ๒๖ ปีก่อน แต่ลืมไปแล้ว! เช้าวันที่ ๙ สิงหาคม ๒๕๕๘ มาเจอเข้าอีก โชคดีที่ AirAsia อนุญาตให้ผมขึ้นเครื่องได้!
ปล่อยให้ไปลุ้นระทึกเอาเองกับ ตม. ที่สนามบินไซง่อน!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น