วันอาทิตย์ที่ 31 พฤษภาคม พ.ศ. 2558

Penang Ferry Service

ถึงสถานีขนส่งบัตเตอร์เวิร์ธ ผมลงจากรถแล้วเดินไปตามทางเดินที่มีหลังคาพาไปยังท่าเรือข้ามฟาก...



ถ่ายภาพถนนสำหรับรถยนต์วิ่งลงเรือไว้ ๑ บาน....


อาคาร ๒๑ ชั้น สูง  ๘๒.๘๕ เมตร ที่เห็นคือ NB Tower สามชั้นบนสุดเป็นที่ตั้งของ Penang International Dental College....


ไม่หลงเพราะมีป้ายบอกเป็นระยะ ๆ ไม่ว่าจะไปลงเรือ (FERI) หรือขึ้นรถไฟ (KTM)...


ถ้าไม่อยากเดิน ไปขึ้น Shuttle Bus ฟรีก็ได้ครับ...


เดินไปดีฝ่า....



ขึ้นแล้วก็ลง...


มี wheelchair ให้ใช้ด้วยครับ...



จวนถึงแล้ว...


เรื่องเรือข้ามฟากหรือเรือหางยาว ผมคุ้นเคยมาตั้งแต่เด็ก ไม่ว่าจะเป็นการนั่งเรือข้ามแม่น้ำเจ้าพระยาหรือนั่งเรือหางยาวเข้าคลองบางกอกน้อย โตขึ้นได้ยินคำว่า "แพขนานยนต์" หรือ "เรือขนานยนต์" ถามใคร ๆ ว่าทำไมถึงเรียกเช่นนั้น ก็ไม่ได้รับคำตอบที่พอใจ ผมรู้แต่ว่านอกจากผู้โดยสารแล้วเจ้าแพขนานยนต์ยังพายานพาหนะอื่น ๆ ข้ามฟากไปด้วย ประสบการณ์กับแพขนานยนต์ครั้งแรกในชีวิตของผมอยู่ระหว่างการเดินทางในบังกลาเทศ ตอนนั้นรู้สึกเฉย ๆ แต่ที่ตื่นเต้นมาก ๆ คือเมื่อเดินทางไปหาดใหญ่ ได้นั่งอยู่บนรถบัสคันใหญ่ที่วิ่งลงไปอยู่บนแพขนานยนต์

ต่อจากนั้น...เมื่อวันที่ ๒๔ พฤศจิกายน ๒๕๓๐ ผมก็ได้พาเจ้าอามุย (จักรยาน) ข้ามฟากจากบัตเตอร์เวิร์ธไปยังเกาะปีนังเป็นครั้งแรก!! ครั้งที่ ๒ ผมข้ามฟากไปเกาะปีนังเมื่อเดือนเมษายน ปี ๕๓ ในทริป Freight train to Singapore.... ๖ เมษายน ๒๕๕๘ วันนี้ผมได้ข้ามฟากไปเกาะปีนังโดยใช้บริการ Penang Ferry อีกครั้ง!


เดินไปตามทาง ก่อนถึงจุดลงเรือจะเห็นบูธอยู่ทางด้านซ้ายมือเป็นช่องให้แลกเงิน ค่าโดยสาร MYR 1.20 (ขากลับมาจาก George Town ไม่เสีย)  เพื่อน ๆ ต้องเตรียมเศษตังค์ไว้หยอดลงเครื่องให้พอดี ถ้ายังไม่มี ก็เอาแบงค์ ๑ ดอลล่าร์ไปแลกเหรียญมากำไว้  พอถึงที่กั้นก็เอาเหรียญหยอดลงไปปลดล็อค แล้วเดินผ่านไปรอลงเรือได้เลย!

Wikipedia กล่าวไว้ว่า...
Penang Ferry Service is the oldest ferry service in Malaysia.  Located in the state of Penang, this famous ferry service connects Sultan Abdul Halim ferry terminal in Butterworth to Raja Tun Uda ferry terminal at Weld Quay in George Town in Penang Island.  The ferries are designed for vehicles to roll-on/roll-off. Some board pedestrian passengers on the upper deck and small vehicles (cars) on the lower deck, whereas some board vehicles on both decks.  The benches for passengers on the upper decks have pivoting backs that can be flipped back and forth so passengers can sit facing in the direction of travel regardless of which way the ferry is going.






ลงเรือข้ามฟากไปเกาะปีนัง...ไม่ว่าจะอีกสักกี่ครั้ง ก็ยังคงเป็นสิ่งที่น่าตื่นเต้นสำหรับผม!

วันเสาร์ที่ 30 พฤษภาคม พ.ศ. 2558

Baling - Butterworth


จากบาลิงถึงบัตเตอร์เวิร์ธ ระยะทางประมาณ ๑๒๐ กิโลเมตร รถของบริษัท Kulim Baling Road Transport (KBRT) ใช้เวลาวิ่งประมาณ ๒ ชั่วโมง รถวิ่งไม่เร็ว...ไม่หวาดเสียว พาผมไปถึงสถานีขนส่งบัตเตอร์เวิร์ธโดยปลอดภัย


ผู้โดยสารชาวมาเลย์ส่วนใหญ่นั่งหลับตา ปล่อยให้การเดินทางเป็นช่วงของการพักสายตาและพักใจ ในขณะที่กระทาชายจากเมืองรถม้าเปิดตากว้าง มองทุกสิ่งทุกอย่างด้วยความสนใจ อยากเก็บภาพตลอดเส้นทางไว้ในความทรงจำ



ถ่ายภาพผ่านกระจกรถมาให้เพื่อน ๆ ได้เห็นสภาพถนนและบ้านเรือนในรัฐเกดะห์....










เมื่อมาถึง tollway ผมก็รู้แล้วว่าอีกไม่นานก็จะถึงจุดหมายปลายทาง...


เคยปั่นจักรยานมาทางนี้  ผมจำได้ว่าวันนั้นปั่นมาจาก Alor Setar  เมื่อมาถึงตรงนี้ รู้สึกตื่นเต้นมากที่เห็นทะเลงดงามอยู่ทางด้านขวามือ!!



ทางยกระดับบอกให้รู้ว่าถึง Butterworth แล้ว....



ลงจากรถ ผมพบว่าสถานีขนส่งบัตเตอร์เวิร์ธเปลี่ยนไปเยอะ ต้องตั้งสตินิดนึง ก่อนมุ่งหน้าไปลงเรือข้ามฟาก...

วันศุกร์ที่ 29 พฤษภาคม พ.ศ. 2558

สถานีขนส่งบาลิง (ฺBaling Bus Station)

๖ เมษายน ๒๕๕๘... ๙ โมงเช้า ผมออกจากที่พัก เดินแบกเป้ตรงไปยังสถานีขนส่ง มองเขาหินปูนเมืองบาลิงให้เต็มตาอีกครั้ง!



สถานีขนส่งบาลิงดูคล้ายที่ห้วยทราย สปป. ลาว...


รถที่จะนั่งไปบัตเตอร์เวิร์ธเป็นรถของบริษัท Kulim Baling Road Transport เจ้าเดียวกับรถที่นั่งมาจากโกร๊ะฮ ช่องจำหน่ายตั๋วอยู่ทางด้านขวา...



เมื่อวานนี้มาดูตารางเดินรถไปบัตเตอร์เวิร์ธเอาไว้แล้ว ผมตั้งใจว่าจะไปรถเที่ยว ๑๐ โมง อีก ๒ เที่ยวก่อนหน้านั้นก็ดูจะเช้าเกินไป....


จากบาลิงไปโกร๊ะธมีรถแค่ ๒ เที่ยว ออกเวลา ๑๑.๑๕ น. และ ๑๕.๑๕ น. เป็นข้อมูลสำหรับผู้ที่จะเดินทางเข้าไทยทางด่านเบตง...


จากจุดนี้ เพื่อน ๆ สามารถเลือกเดินทางไปได้ทั่ว...








คิดว่าคงจะให้ซื้อตั๋วบนรถ ผมไปนั่งรออยู่ที่พักผู้โดยสารด้านข้าง...


มีร้านจำหน่ายเครื่องดื่มและของขบเคี้ยวเหมือนสถานีขนส่งทั่ว ๆ ไป...


ใกล้ ๑๐ โมง มีผู้โดยสารมากขึ้น...






ผมบันทึกไว้ว่า "มีรถไป Butterworth เวลา ๑๐.๐๐ น. ที่ช่องจำหน่ายตั๋วไม่มีใคร  ไปรอที่นั่งผู้โดยสาร มีชายคนหนึ่งช่วยมาบอกว่ารถมาแล้ว แต่กำลังไปเติมน้ำมัน พอรถมาเทียบชานชาลา ก็ไม่รู้ ชายใจดีต้องเข้ามาบอกเตือน (เหมือนที่โกร๊ะฮเลย!..)  หิ้วเป้ไปยืนต่อคิวขึ้นรถ เค้ายังตามมาแนะนำอีกว่าให้เตรียมเงินไว้ ๘ ดอลล่าร์และบอกคนขับว่าไป Butterworth..." 

จ่ายตังค์ค่ารถ MYR 7.70 แล้วยังมีทอน จากบาลิงไปบัตเตอร์เวิร์ธคิดเป็นเงินไทยแค่ ๗๐ กว่าบาทเอง เป็นรถปรับอากาศด้วย เปรียบเทียบระยะทางและสภาพรถแล้วถูกกว่ารถเมล์เขียวขี้เมี่ยงจากลำปางไปเชียงใหม่เสียอีก เลือกนั่งได้ตามสบายเพราะมีที่ว่างเยอะ...


ล้อหมุนแล้วครับ ลาก่อน "บาลิง"... ลาก่อน "แซม"!