ผมสาวเท้าก้าวออกจากสถานีโดยเร็ว เพื่อหลีกเลี่ยงบรรดาสารถีที่มารอรับ เพิ่ง ๘ โมงกว่าเอง ยังมีเวลาเหลือเฟือ! การเดินทางถึงแต่ละเมือง...ถ้าทำได้อย่างนี้นับว่าวิเศษ เพราะมันไม่บีบคั้นหัวใจ เหมือนการตระเวนหาที่พักในเวลากลางคืน ผมแบกเป้เดินไปตามเส้นทางที่ได้ศึกษามาบ้างแล้วจากอินเทอร์เน็ต จุดมุ่งหมายคือ Purcell Tower
เห็นรถม้าผ่านมา...ผมคิดในใจว่ารถม้าที่นี่ต่างกับรถม้าลำปางตรงที่มี compartment สีสันสวยงาม!
หาไม่ยากครับ! ๐๘.๓๕ น. ผมก็ได้ไปยืนประจันหน้าอยู่กับเจ้าหอนาฬิกา ซึ่งเป็น landmark ของเมือง Pyin Oo Lwin...
ในชีวิตยังไม่เคยจองห้องพักล่วงหน้าทางเว็บ ผมมีเพียงชื่อโรงแรม Golden Dream ซึ่งอยู่ใกล้ ๆ กับหอนาฬิกาอยู่ในใจ หาไม่ยากอีกเช่นกัน เข้าไปสอบถามแล้วปรากฏว่าไม่มีห้องว่าง ผมเดินออกมาเจอกับคนขับมอเตอร์ไซค์รับจ้างพูดภาษาอังกฤษได้คนหนึ่ง (รู้ภายหลังว่าชื่อ Jeffy)....
สารถีเคราขาวอาสาพาไปหาที่พัก เริ่มที่โรงแรมใหญ่แห่งหนึ่ง ค่าที่พักคืนละ $12 แต่ก็ยังเต็ม (เข้าใจว่าเป็นช่วงสงกรานต์พอดี คงมีผู้คนมาเที่ยวพินอูลวินกันเยอะ) Jeffy เรียกผมขึ้นซ้อนท้ายจักรยานยนต์ แล้วพาไปลงที่หน้าโรงแรม ซึ่งมีป้ายเขียนไว้ว่า Welcome to HOTEL QUEEN อืมมม์..ชื่อเดียวกับโรงแรมที่ผมพักใน Sapa เลย!
ปรากฏว่ามีห้องพักราคา $10 ห้องน้ำอยู่ข้างนอก ผมขอดูห้อง พนักงานพาเดินขึ้นบันไดไปชั้น ๓...
เค้าเปิดให้ดูห้อง ผมเห็นแล้วก็โอเค...
เดินกลับลงไปลงทะเบียนที่เคาน์เตอร์พร้อมกับชำระเงิน $20 Jeffy ซึ่งยังคงรออยู่ถามว่า...บ่ายนี้จะไปเที่ยวไหน? ผมบอกว่า...วันนี้เหนื่อยเหลือเกิน เพราะเมื่อคืนก่อนต้องนั่งรอรถไฟอยู่ทั้งคืน (จริง ๆ แล้วผมอยากจะเดินเที่ยวในเมืองด้วยตนเองมากกว่า) ขอเป็นวันพรุ่งนี้ได้มั้ย? ๙ โมงเช้ามาเจอกันนะ พ่อเคราขาวขี่รถจากไป ผมกลับขึ้นห้อง...รีบชำระร่างกายเรียกความสดชื่นให้กลับคืนมา แล้วก็เป็นหน้าที่ของผมที่จะถ่ายภาพซึ่งหาดูได้ค่อนข้างยากในบล็อกท่องเที่ยวอื่น ๆ มาให้เพื่อน ๆ ดู ห้องส้วมมีทั้งแบบชักโครกและแบบนั่งยอง ๆ เลือกเอาก็แล้วกัน อิอิ
"ห้องอาบน้ำ" อยู่ต่างหาก ตักจ้วงเหมือนที่ Mya Yatanar Inn...
ถ่ายภาพมุมสูงจากหน้าต่างไว้ ๑ บาน ก่อนที่จะเดินลงบันไดออกไปลุย...
เพื่อน ต.ม. (ตามมา)...ถือว่าเป็น city tour ก็แล้วกัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น