ผมเดินผ่านคลีนิกหมอฟัน...
ผ่านเจ้าเขี้ยวขาว (White Fang) ขอถ่ายรูปไว้ซักบาน ผมภาวนาอย่าให้มันตื่นขึ้นมางับน่อง! อ่อ...หลับอย่างนั้นคงหนังท้องตึงหนังตาหย่อน เห็นมีจานข้าววางอยู่ใกล้ตัว
ผมเองก็เช่นกัน คงต้องหาอะไรกินแล้วหละ พอดีมีร้านอาหารอยู่ใกล้ ๆ เป็นร้านธรรมดา ๆ ไม่หรูหรา มีผู้คนนั่งกินอยู่ไม่มาก ผมแวะเข้าไปนั่งทันที หยิบเมนูอาหารขึ้นดู แล้วเลือกสั่ง Fried rice with egg! ไม่นานนักหนุ่มพินอูลวินเชื้อชาติแขกก็นำอาหารมาเสริฟ เป็นข้าวผัดจริง ๆ คือไม่ใส่ผัก มีเพียงไข่ดาวโปะหน้ามา ๑ ฟอง และมีเครื่องเคียงใส่จานเล็ก ๆ มาให้อีก ๑ หยิบมือ ผมตักข้าวเข้าปาก คิดว่ารสชาติก็ยังดีกว่ากินกระดาษ!
มีน้ำชาให้ดื่มฟรี แต่ผมสั่งกาแฟมาล้างปาก เป็นกาแฟ 3 in 1...เค้านำมาให้เป็นซองพร้อมกับน้ำร้อน เราต้องชงเอง! ลูกคนขายกาแฟถนัดอยู่แล้วครับ
กินเสร็จก็จ่ายตังค์ ทั้งหมดแค่ ๗๐๐ จ๊าด หรือ ๒๕ บาทเอง!! อิ่มแย้ว! ไม่อิ่มก็อัดสตรอว์เบอรรี่เข้าไปอีก
ผมเดินกลับที่พัก ซักผ้า...แล้วนำไปผึ่งไว้หน้าพัดลม
ขอพักเอาแรงสักหน่อย เดี๋ยวตอนเย็นค่อยออกไปเที่ยวต่อ...
ผมเอนกายลงบนที่นอน เผลอหลับไปเมื่อไหร่ก็ไม่รู้!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น