นั่งอยู่ตรงที่นั่งผู้โดยสารชานชาลา 10-11 ผมมองดูรถโดยสารที่วิ่งเข้าเทียบด้วยความสนใจ
รถเมล์เขียววิ่งไปแม่สาย แม่สอด น่าน และภูเก็ต เป็นรถปรับอากาศขนาดใหญ่ มีที่เก็บของอยู่ใต้ท้องรถ ผมเห็นจักรยานด้วยนะ!!
อืมมม…แม่สอดก็น่าไปนะ เอาจักรยานพับใส่เมล์เขียวไปปั่นที่โน่นด้วยคงจะสะดวกดี!
เมล้เขียวที่จะพาผมไปเชียงแสนยังไม่มา หลังจากลุกไปถ่ายภาพจักรยาน ผมก็กลับมานั่งที่เดิม ได้เจอหญิงคนหนึ่งอัธยาศัยดีมาก ๆ เธอเรียกตัวเองว่า “เพชร” เรียกผมว่า “ลุง” เพชรเป็นเจ้าของธุรกิจ “ลูกชุบน้ำเพชร” อยู่ที่เมืองปาน วันนี้มาส่งน้องสาว(เสื้อเขียว)กลับพิษณุโลก จากนั้นก็จะขับรถไปเที่ยวแม่สาย พอรู้ว่าผมกำลังจะไปเชียงแสน เธอก็ออกปากชวนให้นั่งไปด้วยกัน…
ผมชี้ให้ดูกระเป๋าจักรยานที่อยู่ข้างหน้า บอกว่าถ้าเป็นรถปิกอัพ…ก็อยากจะไปด้วยเหมือนกัน เธอบอกว่ารถเก๋งก็ใส่ได้!! ไม่คิดมาก่อนว่าจะมาเจอคนใจดีอย่างนี้ ผมต้องเลือกแล้วหละว่าจะนั่งรถเก๋งหรือรถเมล์เขียวไปเชียงแสนดี!! ไม่มีเวลาให้คิดนาน แม้จะรู้ว่ารถเมล์เขียวต้องเวลาวิ่งถึง ๖ ชั่วโมงไปเชียงแสน แต่ผมก็เลือกไปตามทางของผม หลังจากส่งน้องขึ้นรถแล้ว…เจ้าของ “ลูกชุบน้ำเพชร” ก็จากไป! ลาก่อนคนดีมีน้ำใจ!
ผมยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดู… เดี๋ยวเจ้าเมล์เขียวเชียงใหม่ – เชียงแสนก็จะมาแล้ว!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น