เราไปกันต่อเลยนะครับ! หุหุ นอกจากลุงน้ำชาแล้ว ไม่เห็นมีนักท่องเที่ยวคนอื่นเลย เค้าไปอยู่ไหนกันหมดน้า?
จอดเจ้า Coyote ไว้หน้าป้ายบรรยายของกรมศิลปากร… ผมมั่นใจว่าจะไม่ทำให้เกิดความเสียหายต่อโบราณสถานแห่งชาติแม้แต่น้อยนิด!
มองไปที่กำแพงเมือง รู้สึกอยากเห็นทัศนียภาพบ้านเมืองด้านนอกกำแพง…ผมตัดสินใจปีนขึ้นไปตามขั้นบันได ด้วยความระมัดระวังอย่างเต็มที่ นอกจากจะไม่ให้ตัวเองตกลงไปเบื้องล่างแล้ว ยังไม่ยอมให้เศษหินหรือเศษดินหลุดร่วงหล่นออกจากที่ของมันแม้แต่ก้อนเดียว
รู้สึกขาสั่นนิด ๆ เมื่อก้าวขึ้นไปยืนอยู่บนกำแพง มองออกไปนอกเมือง… ผมเห็นถนนที่ว่างเปล่า บ้านเรือน และต้นไม้สูง
อยากรู้จังเลยว่ากำแพงที่ถูกปฏิสังขรณ์ขึ้นมาใหม่จะคงอยู่ไปได้อีกนานแค่ไหน?
ขึ้นไปแล้ว เวลาจะลงนี่สิ! ต้องเพิ่มความระมัดระวังเป็นสองเท่า ผมมองหาจุดที่เสี่ยงน้อยที่สุดเป็นทางลง
แวะอ่านป้ายบรรยายเรื่อง “ฐานเสมาสมัยหลัง”…
มีป้ายบรรยายอยู่เป็นระยะ ๆ…
นับเป็นการเที่ยวชม (และปีน) กำแพงเมืองโบราณ ที่ผมจะต้องจดจำไปอีกนาน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น