ผมปั่นจักรยานลงจากเนินเขาอันเป็นที่ตั้งของวัดถ้ำแฝด (1) ถึงสามแยกที่มีร้านก๋วยเตี๋ยวและกาแฟโบราณ (2) ตั้งอยู่...
ต้องแวะที่นี่ก่อนเพื่อดับกระหายและถือโอกาสสอบถามข้อมูลเส้นทางไปวัดบ้านถ้ำ แต่แม่สาว Nestle ที่ยืนตัวแข็งอยู่หน้าร้านนั่นคงให้คำตอบไม่ได้ ต้องคุยกับคนชงกาแฟ...ผมสั่งน้ำแดงเย็น ๆ มาดื่มก่อน ๑ แก้ว (เลิกดื่มกาแฟแล้วจ้า)...
สอบถามถึงเส้นทาง... ได้ความชัดเจนว่าให้เลี้ยวขวาที่แยกข้างหน้า ปั่นตรงไปจนถึงถนนใหญ่ (3) แล้วค่อยเลี้ยวซ้ายไปวัดบ้านถ้ำ (5) สาวเมืองกาญจน์ยังบอกด้วยว่า "มีทางลัดไปออกศาลากลาง...ลุงไม่ต้องกลับทางเก่าก็ได้"
รู้สึกยินดียิ่งนัก แม้จะหมดโอกาสได้กลับไปเยือนวัดนางโน แต่การได้ปั่นไปบนเส้นทางที่ไม่ใช่สายเดิมคงจะดีกว่า! น้ำแดงหมดแล้วแต่ยังมีน้ำแข็งเหลืออยู่ ผมเติมด้วยน้ำเปล่าก่อนเตรียมตัวออกเดินทาง ได้ยินเสียงแม่ค้าบอกว่า "ข้างบนสวย!" เธอหมายถึงวัดบ้านถ้ำน่ะ ผมอดคิดไม่ได้ว่าจะต้องเดินขึ้นบันไดเป็นร้อย ๆ ขั้นอีกแล้วหรือเนี่ย?
เดินทางต่อ...เจ้าเสือเหลืองพาผมไปบนทางหลวงที่ราบเรียบ ไม่นานก็ผ่านโรงเรียนบ้านถ้ำ...
ประมาณกิโลกว่า ๆ ก็ถึงจุดหมาย...
หันหลังกลับไปเก็บภาพให้เพื่อน ๆ ได้เห็นสภาพถนนที่ผ่านมา...
จากนั้นก็นำจักรยานไปจอดไว้ที่ศาลาข้างหน้าโบสถ์ แล้วเดินไปยังทางขึ้น...
"ข้างบนสวย!" หุหุ! จะไม่ให้สวยได้ยังไง? ดูนั่นดิ!
แล้วยังมีพระเจดีย์สีทองอยู่บนยอดเขานั่นอีก! เพื่อสัมผัสความงามตามที่บอก จะต้องขึ้นไปถึงข้างบนโน้นเลยรึ? สู้เว้ย!..ผมก้าวขึ้นบันไดตามเค้าไป...
หันหลังกลับไปเก็บภาพไว้หน่อย... ขึ้นมาได้ไม่กี่ขั้นก็เริ่มเหนื่อยแล้ว!
ต้องเข้าปากตัวอะไรนั่น? ดูแล้วเหมือนมังกือ...เอ้ย มังกร
โห...เข้าไปในท้องมันแล้ว ยังต้องเดินอีกไกลมั้ย?
ถึงอย่างไรก็ไม่ท้อ ในที่สุดตาแก่เมืองรถม้าก็ถ่อสังขารจนถึงทางออก....
ออกมาไขว่คว้าหาออกซิเจนเข้าปอดเพื่อมิให้หน้ามืดเป็นลม ผมกดชัตเตอร์เก็บภาพแม่น้ำเบื้องล่างไว้ด้วย...
นี่หรือที่บอกว่าข้างบนสวย!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น