จากพิพิธภัณฑ์โฮจิมินห์ จุดต่อไปน่าจะเป็นพิพิธภัณฑ์ Ton Duc Thang บนถนน Ton Duc Thang ซึ่งต้องข้ามสะพานแล้วเดินเลียบแม่น้ำไป!
มองหาจุดที่จะขึ้นสะพานไว้แล้ว แต่ถูกมอเตอร์ไซค์รับจ้างตามตื้อ เค้าอดทนรอเป็นชั่วโมง ๆ หวังจะให้เราใช้บริการนำเที่ยว ใจอ่อนไม่ได้ครับ ตั้งใจที่จะเดินเที่ยวด้วยตนเอง...ผมปฏิเสธแล้วเดินหนีไปยังทิศทางตรงกันข้าม เมื่อเห็นว่าพ้นแล้วจึงค่อยย้อนกลับไปที่สะพาน...
สะพานนี้ไม่มีฟุตบาทให้เดิน ผมต้องเดินตัวลีบ เกาะราวสะพาน พยายามไปให้ถึงฝั่งตรงข้าม...
ถ่ายภาพวิวเบื้องล่างไว้หน่อย นั่นไง...พิพิธภัณฑ์โฮจิมินห์ที่เพิ่งไปเยี่ยมชม!
ข้ามสะพานโดยปลอดภัย...มายืนอยู่หน้าโรงแรม Riverside
ริมฝั่งน้ำมีโรงแรมหลายแห่ง...
มีอนุสาวรีย์ Trần Hưng Đạo นักรบผู้ยิ่งใหญ่ของเวียดนาม (1228-1300) ตั้งอยู่...
เมื่อเย็นวันแรกที่มาถึงผมก็มาเดินแถวนี้ครั้งนึงแล้ว ตอนนั้นฝนตกหนัก แต่วันนี้อากาศแจ่มใส ทำให้ได้เห็นความงามบริเวณ riverside....
ได้เห็นคนตกปลาอีกแล้ว...
เวลาเห็นคนตกปลาผู้อดทน... ผมจะคิดถึง The Old Man and the Sea ของ Hemingway และคำพูดที่ว่า "A man can be destroyed but not defeated.”
บันทึกการท่องโลกที่ค่อนข้างแตกต่าง ด้วยงบประมาณจำกัดแต่ใจเกินร้อย พร้อมที่จะเดินไปข้างหน้า เพื่อนำประสบการณ์กลับมาฝาก!
วันจันทร์ที่ 30 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558
วันอาทิตย์ที่ 29 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558
พิพิธภัณฑ์โฮจิมินห์ (๒)
วันนี้ยังคงโพสต์รูปภาพจากพิพิธภัณฑ์โฮจิมินห์ต่อ ผมไม่ขอพูดมากนะครับ เป็นแค่เพียงนักท่องเที่ยวธรรมดา ๆ จะให้บรรยายความเหมือนเช่นนักวิชาการก็คงมิได้ เอาเป็นว่าเพื่อน ๆ ตามดูภาพผมไปเรื่อย ๆ ละกัน!
อาคารชั้นบนเป็นที่จัดแสดง แบ่งเป็นห้อง ๆ บรรยากาศไม่เคร่งเครียด ไม่มีเจ้าหน้าที่คอยจับตามอง ไม่ห้ามถ่ายภาพ ผมจ่ายค่าผ่านประตูคิดเป็นเงินไทยแค่ ๑๖ บาท ได้เดินเข้าเดินออก ดูสิ่งที่เป็นอนุสรณ์ของลุงโฮผู้ยิ่งใหญ่ ผู้รักชาติและทำเพื่อชาติ เมื่อได้อ่านคำบรรยายภาษาอังกฤษก็ยิ่งเข้าใจยิ่งขึ้น ค่อย ๆ ดูไป ไม่รีบร้อน ช่วงที่ไปเห็นมีผู้เข้าชมเพียง ๔-๕ คน ยังไม่มีนักท่องเที่ยวต่างชาติ...ถ้าไม่นับตาแก่จากเมืองรถม้า นอกนั้นเป็นชาวเวียดนามผู้มาชื่นชมวีรบุรุษของเขา
อุปกรณ์สำหรับออกกำลังกาย...
รองเท้าแตะที่ลุงโฮชอบใส่...
พิมพ์ดีดที่ใช้ในฮานอย...
ถุงตาข่ายสำหรับใส่ข้าวของประธานาธิบดีโฮจิมินห์...
ไมโครโฟนที่ลุงโฮใช้ประกาศอิสรภาพของประเทศเวียดนามเมื่อวันที่ ๒ กันยายน ๒๔๘๘
สายตาเมื่อยล้า ก็ออกมาพักที่ระเบียงด้านนอก...
เห็นทัศนียภาพงดงามริมแม่น้ำ....
แล้วก็กลับเข้าทัศนาต่อ...
ภาพวัดโฮจิมินห์ที่หมู่บ้าน An Thanh Nhì, อำเภอ Long Phu, จังหวัด Soc Trang, เวียดนาม
เครื่องไม้เครื่องมือที่ใช้ในการก่อสร้าง แก้วน้ำพลาสติกที่เห็น ๒ ใบเป็นภาชนะที่คนงานใช้ดื่มน้ำในระหว่างทำงาน...
วิทยุยี่ห้อ Standard ที่นาย Cao Van Dong ใช้ฟังข่าวการเสียชีวิตของประธานาธิบดีโฮจิมินห์ เมื่อปี ค.ศ. 1969
หัวลูกระเบิดทั้งเล็กและใหญ่ถูกนำไปใช้ประโยชน์ทำเป็นถังวิดน้ำและกระถางธูป....
หนังสือพิมพ์ทั่วโลกที่ลงข่าวการจากไปของลุงโฮเมื่อวันที่ ๒ กันยายน ๒๕๑๒...
สมแล้วกับคำกล่าวที่ว่า "Lotus is the most beautiful one in Thap Muoi*, Name of Uncle Ho is the finest in Vietnam"
พฤษภกาสร อีกกุญชรอันปลดปลง โททนเสน่งคง สำคัญหมายในกายมี นรชาติวางวาย มลายสิ้นทั้งอินทรีย์ สถิตย์ทั่วแต่ชั่วดี ประดับไว้ในโลกา **
---------------------------------------------------------------------------------------------
* Thap Muoi (Tháp Mười) คืออำเภอหนึ่งใน Dong Thap, จังหวัดในสามเหลี่ยมปากแม่น้ำโขง (Mekong Delta)
** บทพระนิพนธ์ในสมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระปรมานุชิตชิโนรส
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)