ลูกทัวร์ถูกพาเดินลัดเลาะไปตามทางร่มรื่น ผมเห็นจักรยานจอดอยู่ริมท้องร่อง อืมมมม์....คนสวนก็ปั่นจักรยานเหมือนกันแฮะ!!
มาสิ้นสุดที่ท่าเทียบเรือริมคลอง ผมเห็นเรือพร้อมฝีพายลอยลำรออยู่...
ไกด์ Toan แบ่งลูกทัวร์ให้ลงเรือเป็นกลุ่ม ๆ ละ ๕ คน ผมก้าวลงไปนั่งอยู่ด้านหน้าติดกับฝีพาย...
เมื่อครบจำนวนผู้โดยสาร สาวใหญ่สวมหมวกเวียดแลเสื้อสวยก็ไสหัวเรือออก...
พายไปตามลำคลอง...
มีเรือสวนมาเป็นระยะ ๆ
ผมกดชัตเตอร์จนนิ้วแทบหงิก ก่อนที่คุณแม่ชาวเวียดนามผู้พยายามชวนคุยด้วยภาษามือจะส่งพายให้ รู้สึกแปลกใจเหมือนกันว่าทำไมเธอถึงให้ผมทำหน้าที่แทน คงอยากให้มีประสบการณ์พายเรือในเวียดนามมั้ง! ผมจ้ำปึด ๆๆ ไปเรื่อย ก็ยังดีที่มีฝีพายอีกคนหนึ่งอยู่ด้านท้ายเรือ คลองแคบ...เวลาเรือวิ่งสวนมา ก็เสียว ๆ อยู่เหมือนกัน แต่ก็ผ่านไปได้ จนกระทั่งสาวเจ้าหันมารับไม้พายคืนแล้วคัดหัวเรือเลี้ยวไปตามลำคลอง เธอชี้ให้ดูทางด้านขวามือ... ทำท่าทางบอกว่านั่นคือบ้านของเธอ
ไม่นานนักก็ถึงจุดหมายปลายทาง เรือเข้าเทียบท่า...
ก่อนก้าวเหยียบบันไดปูนขึ้นฝั่ง ยื่นแบงค์ ๑๐,๐๐๐ ดองให้เป็นค่าทิป (เป็นรายได้พิเศษนอกเหนือจากค่าจ้างที่ไกด์จ่ายให้)... คิดว่าน่าจะน้อยไปหน่อย เพราะเทียบเป็นเงินไทยได้แค่ ๑๗ บาท แต่ก็หวังว่าคนอื่นคงให้มากกว่า!
ตามเบียด...ลาก่อน! ผมโบกมือบ้ายบายให้เธอ ก่อนที่จะเดินจากมา!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น