เที่ยงวันนี้ ผมทำข้าวราดโปรตีนเกษตรผัดพริกสด + ไข่ดาว ๑ ฟองไปให้พี่ชาย...
เหลือขนมปังไส้เผือกอยู่ชิ้นเดียว.. ผมสละให้พี่ชายได้กินล้างปาก พร้อมกับนมถั่วเหลืออีก ๑ ถ้วย!
ผมถูกสอนให้เป็นคนขายกาแฟและก๋วยเตี๋ยวมาตั้งแต่เด็ก เคยยืนหน้าแป้นชงโอเลี้ยงขายบรรดาสาว ๆ โรงคัดใบยา เคยช่วยพ่อแม่เจียวกระเทียม ล้างถั่งงอก โขกน้ำพริก หั่นผัก และสารพัดอย่างที่คนขายอาหารตามสั่งต้องทำ แม้งานของผมจะไม่ละเอียด แต่ก็ค่อนข้างเสร็จไว เหมาะที่จะเป็นลูกมือในครัว...ว่างั้นเหอะ! หรือจะเปิดร้านขายอาหารตามสั่งเอง...ก็คงจะไม่ยาก!
เวลาผมเดินทางไปต่างประเทศ แล้วได้ไปอาศัยอยู่บ้านเพื่อนฝรั่งที่มีอายุ เค้ามักจะไม่อยากให้ผมจากมา โดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเทศออสเตรเลีย ตั้งแต่ Perth, Adelaide ยัน Sydney!
ผมไม่ใช่คนขยันหรือทำอะไรเก่งหรอกนะ เพียงแต่ผมรู้จักเกรงใจคน ผมไม่เดินลงส้น กระทืบเท้าโครม ๆ บนพื้นบ้านหรือเกสต์เฮ้าส์ที่ไปพัก ไปที่ไหนก็ถอดรองเท้าไว้ข้างนอกแล้วเดินย่องเงียบกริบ ไม่เปิดวิทยุ ไม่ส่งเสียงดังรบกวนใคร นอกจากนั้นผมก็ยังเป็น handy man ซ่อมไฟได้ เข้าครัวทำอาหารให้กินได้ ทั้งรดน้ำต้นไม้ เลี้ยงสุนัข (แม้แต่หมาก็ยังรักผม อิอิ) ผมทำได้แม้กระทั่งร้องเพลงและเล่นดนตรีให้ฟัง
ไปอยู่กับพระและแม่ชีญึ่ปุ่นที่วัดในกรุงลอนดอน เค้าก็ยังอยากให้ผมบวชอยู่ที่นั่นซะเลย! เมื่อเดือนเมษาที่ผ่านมา พี่ "อาลี" พี่ชายชาวมุสลิม เจ้าของหนังสือพิมพ์ในบังคลาเทศ ก็เพิ่งจะเมลบอกว่ายังรอผมอยู่เสมอ!
อยากให้คนต้อนรับ ไปอยู่ที่ไหนก็ตาม...ขอให้ระลึกอยู่เสมอว่า "อยู่บ้านท่านอย่านิ่งดูดาย ปั้นวัวปั้นควายให้ลูกท่านเล่น"
วันนี้เขียนไม่เข้ากันเลย คงเก็บกดมั้ง!...อิอิ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น