Air Asia ใช้เครื่องบินแอร์บัส A320 บินระหว่างดอนเมืองกับมัณฑะเลย์ ผมเลือกที่นั่ง 11A ไว้ตั้งแต่วันที่ ๑๐ กรกฎาคม ปีที่แล้ว…
ที่สนามบินดอนเมือง เครื่องบินของ Air Asia เที่ยวบิน FD 270 ไม่ได้จอดเทียบอาคารให้ขึ้นเครื่องทางงวงช้าง ผู้โดยสารจึงต้องนั่งรถแอร์พอร์ตบัสไป…
ผมได้ขึ้นรถคันแรก ใช้เวลาแค่ต้มน้ำยังไม่ทันเดือด รถก็วิ่งไปถึงเครื่องบินที่จอดรออยู่…
ขึ้นรถลำเลียงก่อนแต่ลงทีหลัง…ผมไม่รีบไม่ร้อน ปล่อยให้ผู้โดยสารคนอื่นนำหน้าขึ้นบันไดไปก่อน อยู่ด้านหลังผมกดชัตเตอร์เก็บภาพเอาไว้
มองเห็นด้านหลังของสาวจ๊อกแมไว ๆ อยู่ข้างบน…
ผมหยุดถ่ายภาพเจ้าเครื่องยนต์ที่ใช้ขับเคลื่อนเครื่องบินลำมหึมาเอาไว้ ๑ บาน ก่อนที่จะก้าวตามสาวน้อยใหญ่ไปเรื่อย ๆ…
ผมรู้ว่าที่นั่งของตัวเองอยู่ด้านขวามือ อยู่ติดหน้าต่าง แต่ทำไมไม่ว่างหละ?
มีสาวสวยคนหนึ่งยึดที่นั่งของผมไว้แล้ว เธอพยายามจะปลดล็อค seat belt เพื่อย้ายที่นั่ง แต่ดูขลุกขลักเหลือเกิน ผมจึงหย่อนก้นลงบนที่นั่ง 11C แทน…
ไม่เป็นไร นั่งที่ไหนก็เหมือนกัน…
อยู่ที่นั่งติดทางเดิน (aisle seat) ผมกลับมีโอกาสเห็นแอร์โฮสเตสเสื้อแดงใกล้ชิดติดขุมขน…
๑๑.๐๐ น. การสาธิตวิธีใช้อุปกรณ์ต่าง ๆ บนเครื่องบินผ่านไป กัปตันประกาศขอเวลาอีกนิดก่อนนำเครื่องขึ้น เนื่องจากสภาพอากาศไม่ปกติ! ไม่นานนักเครื่องบินก็เคลื่อนตัวถอยหลัง ก่อนที่จะเดินหน้าออกไปยังทางวิ่ง เร่งเครื่องแล้วทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า!!
ผมมีโอกาสได้คุยกับสองสาว 11 A และ 11 B ทำให้ทราบว่าทั้งคู่เป็นคนพม่า คนเสื้อสีส้มพูดภาษาอังกฤษพอเข้าใจได้ เธอบอกว่าคนพม่ามีหลายเชื้อชาติ ที่นั่งอยู่แถวหน้า(10)นั่น ก็เป็นคนพม่าทั้งหมด พอผมพูดถึงคุณยายที่นั่งอยู่ 10D ว่า “She looks Indian!” เธอบอกผมว่านั่นเชื้อสายเนปาลเช่นเดียวกับเธอ…
แล้วสาวสวยที่แย่งที่นั่งผมไปล่ะ ทำไมดูไม่ค่อยเป็นพม่าซะเลย? คำตอบคือเธอเป็นพม่าเชื้อสายจีน ทำงานเป็นแม่บ้านให้คนอินเดียในไทย ช่วงนี้ขอลากลับไปเยี่ยมบ้าน…
บินไปมัณฑะเลย์ใช้เวลามากกว่าบินไปย่างกุ้ง ผมมีเวลาเหลือเฟือที่จะกรอกเอกสารเข้าเมืองที่สาวเสื้อแดง Air Asia นำมาแจก เตรียมปากกาไว้แล้ว…ผมลงมือเขียนทันที พอผมกรอกเสร็จ… แม่สาวที่นั่งจ้องรออยู่ข้าง ๆ ก็ขอยืมปากกาไปใช้ต่อทันที!
เขียนไม่ได้หรืออย่างไรไม่รู้…พักเดียวเธอก็ยื่นเอกสารและหนังสือเดินทางของเธอมาให้ช่วยกรอก ทำให้ผมได้เห็นหน้าตาของหนังสือเดินทางพม่า (Myanmar Passport)
พอกรอกให้สาวพม่าเสร็จ คุณยาย (10 D) ก็หันมายื่นหนังสือเดินทางและเอกสารให้ผมช่วยกรอกอีก ระหว่างลงวันเดือนปีเกิด ผมถึงได้รู้ว่าคุณยายแกอายุน้อยกว่าผม ๑ ปี (ผมจึงเรียกตัวเองว่า “ลุง” ได้เต็มปาก อิอิ) ตอนส่งกลับไปให้เซ็นชื่อ…ผมเห็นคุณยายขีดแค่เส้นสองเส้น (||) อาจจะเขียนหนังสือไม่ได้ แต่ก็รวยนะ แกยื่นธนบัตรเงินจ๊าดให้ผมใบนึงเป็นค่าช่วยเขียน แต่ผมไม่รับ!
นึกว่าหมดแล้วแต่ก็ยังมีอีก คนพม่าด้านหน้า ๒ คนส่งเอกสารมาให้ผมช่วยกรอกอีก สรุปแล้ววันนี้ผมเขียนซะจนมือหงิก แต่ก็รู้สึกดีใจที่สามารถทำตนให้เป็นประโยชน์ต่อผู้อื่น แม้แต่ปากกาของผมก็ยังถูกหนุ่มพม่า 10F ยืมไปใช้!
กว่าจะช่วยเขียนให้ครบ เครื่องก็ลดระดับ...เตรียม landing เครื่องบินลงจอดที่ท่าอากาศยานนานาชาติมัณฑะเลย์อย่างราบรื่น เสียงกัปตันประกาศว่าเครื่องถึงก่อนกำหนด ๑๐ นาที…
ได้เวลาลงจากเครื่องแล้ว ลาก่อนเพื่อน ๆ ผู้ร่วมเดินทางทุกคน!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น