โชคร้ายที่ตามมาด้วยโชคดี

วันนี้มีเรื่องสิ่งที่ไม่คาดคิดมาก่อนของ "FB Trip เชียงใหม่-ทาชมภู" มาเล่าให้เพื่อน ๆ ฟัง...

 

จากสถานีรถไฟทาชมภู  (S) ที่ค่อนข้างโดดเดี่ยว ไร้ซึ่งป้ายชี้ทางออกถนนใหญ่ ตาแก่เมืองรถม้าไม่รู้จะถามใครจึงต้องหาทางเอาเอง  แต่แล้วเจ้า Banian ก็เกิดอาการโซ่หลุดโดยไม่ทราบสาเหตุ ผมต้องเสียเวลาใส่โซ่ก่อนปั่นออกไปตามถนนคอนกรีตที่เห็นข้างหน้า...

ภาพ capture จาก google street views - thanks! 

 

ภาพ capture จาก google street views - thanks!

 

ประมาณ ๓๕๐ เมตร ทะลุถึงถนนใหญ่ (ทางหลวงชนบท ลพ.2031) (E)

 

ตรงปากทาง (E) เจ้า Banian ส่งเสียงแกร๊ก ๆ ก้มดูผมเห็นโซ่หลุดออกจากจานหน้า มันปั่นไม่ได้อีกต่อไป เดี้ยงแล้วแน่เลย...ผมคิด หากไปต่อไม่ไหวคงต้องจูงกลับสถานี (S) นั่งรอรถไฟขบวน 407 กลับเชียงใหม่ ดูเหมือนว่าทริปนี้จะหมดสิทธิ์ไปต่อซะแล้ว!!

 

พิงจักรยานไว้กับหลักริมทาง สวมบทบาทช่างจักรยาน....พบความจริงแล้วอยากจะเขกหัวตัวเองแรง ๆ  เสียใจกับความผิดมหันต์ กล่าวคือ ปีที่แล้วผมเปลี่ยนจานหน้าเจ้า Banian แล้วใส่สกรูยึดจานซึ่งมีอยู่ ๔ ตัวไม่ครบ จำได้ว่าตอนนั้นมีสกรูแค่ ๒ ตัว กะว่าจะสั่งซื้อมาใส่เพิ่มแต่ดันลืมไป

ลืมสนิท...จะใช้เดินทางไกล ก็หาได้ตรวจเช็คให้ดีก่อน พอนำมาปั่นแค่ไม่ถึงครึ่งกิโลเมตร...จานหน้าซึ่งหลวมก็บิดตัว คด ผิดรูป จนไม่สามารถจับโซ่ได้ต่อไป!! เวรกรรม! ทำยังไงดี?  

 

จำได้ว่าเคยเสริมใบจานหน้าให้เจ้า Banian โดยสั่งซื้อจานใบเล็กขนาด 22 ฟัน (ราคา ๔๒ บาท) มาใส่เพิ่ม คิดว่าหากต้องนำจักรยานปั่นขึ้นทางชันมาก ๆ ก็จะย้ายโซ่ด้วยมือมาใส่กับจานใบนี้...ทำให้ปั่นขึ้นได้เขาได้ง่ายขึ้น   

 

 

นั่นไง...รูปเก่า จานเล็กผมใส่สกรูครบทั้งสี่ตัว แต่จานใหญไม่ครบอย่างที่ผมเล่า

 

 

จานใหญ่ใส่ไว้ ๒ ตัว แล้วลืมซื้อสกรูมาใส่ให้ครบ...

 

 

วันนี้ผลกรรมตามทัน แต่...สิ่งที่ทำไว้กลับช่วยให้เอาตัวรอดได้  เมื่อจานใหญ่ (แดง) พัง แต่จานเล็ก (ดำ) ซึ่งใส่สกรูไว้ครบ ๔ ตัวยังใช้ได้  ไฉนผมจะไม่ไปต่อ?

 

ใช้หกเหลี่ยมปลดจานแดงออกเก็บใส่กระเป๋าไว้ เหลือแต่จานดำ...ผมจับโซ่เข้าใส่ ไม่ต้องปรับแต่งใด ๆ ทั้งนั้น รู้ว่าถ้าอย่างนี้แล้วจะปั่นเร็วไม่ได้ (เพราะจานใบนี้แค่ 22 ฟัน) แต่ใช้เดินทางกลับห้างฉัตรได้แน่นอน เพียงแต่ว่า ผมต้องเปลี่ยนเส้นทาง ไม่ไปทางอุทยานแห่งชาติดอยขุนตาลตามที่ตั้งใจไว้ เส้นทางกลับห้างฉัตรถ้าจะปั่นโดยจานหน้า 22 ฟัน มีทางเดียวคือทางซุปเปอร์ไฮเวย์ (ทล.1) 

 

 

จากจุดซ่อมจักรยานผมปั่นจักรยานไปทางซ้าย มุ่งไปยังซุปเปอร์ไฮเวย์...

 

ด้วยความหวังว่าเฟืองหน้า 22 ฟันกับเฟืองหลัง 9 ใบ (12-36) เจ้า Banian จะพาผมกลับบ้านได้ก่อนค่ำ...

 

โชคร้ายที่ตามมาด้วยโชคดี... คราวนี้จะได้ลองปั่นขึ้นดอยขุนตาลที่เคยแต่นั่งรถยนต์ผ่านซะที!