 |
| ภาพจาก http://wbns.oas.psu.ac.th |
....ออกจากคิวรถต้นทางในตัวเมืองเบตงพร้อมผู้โดยสาร ๑๑ คน ถึงอำเภอธารโต จังหวัดยะลา มีผู้โดยสายชายมุสลิมวัยกลางคนขอลงกลางทาง ระหว่างทางบรรยากาศภายในรถเป็นไปอย่างปกติ ประโยคสนทนาของผู้ดดยสารทำให้รู้ว่าในรถมีทั้งนักเรียนกำลังเตรียมตัวไปสอบ และแม่ที่กำลังเดินทางไปส่งบุตรสาวเรียนพิเศษที่หาดใหญ่ แม้กระทั่งคูีรักนั่งจู๋จี๋อย่างกระหนุงกระหนิง จนกระทั่งรถตู้แล่นถึงหลักกิโลเมตรที่ ๑๕-๑๗ บ้านอุเบง หมู่ ๔ อ.ยะหา จ.ยะลา ก็พบกับต้นไม้ขนาดใหญ่ขวางถนนอยู่ รู้ทันทีว่าสถานการณ์ร้ายได้เข้ามาใกล้ตัว จึงพยายามกลับหัวรถย้อนกลับ ทันใดนั้นก็เห็นหนุ่มวัยรุ่นสวมชุดเขียวยืนขวางอยู่เต็มถนน กระสุนชุดใหญ่สาดใส่รถประดุจห่าฝน เสียงตะโกนกรีดร้องภายในรถดังลั่น และไม่มีใครรู้ชะตาชีวิตตัวเอง กระสุนนัดแรกถากกกหูด้านซ้าย ขณะเดียวกันก็รู้สึกแน่นหน้าอก กระสุนชุดแรกจากคนร้ายทำให้รู้สึกสลึมสลือ รถเสียหลักไหลลงข้างทาง ในหูได้ยินเพียงคนร้องระงมขอความช่วยเหลือ ส่วนตัวเองแทบจะไม่รู้สึกอะไร เพียงแต่ยังมีสติอยู่บ้าง พยายามประคองร่างเปิดประตูออกจากรถ คิดว่าไม่รอดแน่ เมื่อออกจากรถได้ก็ทิ้งร่างลงกับพื้น สวดมนต์ขอให้องค์อัลเลาะห์มารับไปอยู่บนสรวงสวรรค์ นอนสวดอยู่บนถนนเป็นเวลาประมาณ ๓-๕ นาที ไม่มีเสียงตอบจากผู้ก่อการร้าย นอกจากคำสั่งให้ปลิดชีพผู้โดยสารบนรถตู้ให้หมด "ยิงหัวให้หมดทุกคน" เสียงกระสุนดังขึ้นแต่ละนัดพร้อมเสียงกรีดร้องโหยหวลของเหยื่อแต่ละคน....ภาพเหตุการณ์ที่ได้อ่าน...ผมเคยเห็นแต่ในภาพยนต์ หรือไม่ก็เป็นข่าวจากประเทศอื่น ไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นในบ้านเรา!! ๓ เมษายน ๒๕๕๘ ผมตัดสินใจที่จะเดินทางจากหาดใหญ่ไปเบตงด้วยรถตู้...
ชายคนหนึ่งได้ร้องขอชีวิตจากคนร้าย แต่ไม่มีใครฟังก่อนลั่นกระสุนใส่บุตรสาววัย ๑๖ ปีที่กำลังเดินทางไปสอบเข้าเรียนต่อที่โรงเรียนวรนารีเฉลิม จังหวัดสงขลา เช่นเดียวกับครูผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งนั่งอยู่เบาะหลังที่ได้ตะโกนขอไห้ปล่อยบุตรสาวนักเรียนโรงเรียนหาดใหญ่รัฐประชาสรรค์ ที่กำลังเดินทางไปเรียนพิเศษที่อำเภอหาดใหญ่ ปฏิบัติการสุดโหดของกองกำลังไม่ทราบกลุ่มยุติลงเพียงเวลาไม่เกิน ๕ นาที ก่อนที่จะเคลื่อนออกจากจุดเกิดเหตุด้วยเท้าอย่างเงียบกริบ และไม่รู้เลยว่าแยกย้ายกันไปทางไหน...
คิวอยู่ที่สถานีขนส่งหาดใหญ่...
สามารถโทรสอบถามและสำรองที่นั่งได้ตามเบอร์โทรศัพท์ที่เห็นในภาพ...
ค่าโดยสารคนละ ๒๓๐ บาท ผมเลือกเดินทางด้วยรถตู้เที่ยวสุดท้ายออกเวลา ๑๔.๐๐ น.......
ใช้เวลาร่วม ๕ ชั่วโมงวิ่งไปบนเส้นทางที่ต้องผ่านด่านตรวจ (check point) เป็นระยะ ๆ... ผ่านสองข้างทางที่มีภาพตลาดนัดและผู้คน
กว่าจะถึงเบตงก็มืด! แสงไฟในเมืองบอกให้รู้ว่าผมมาถึงจุดหมายปลายทางอย่างปลอดภัยแล้ว!
