ตื่นตีสามไหวมั้ย?

จาก ย.2 ไป ย.3  trekker ทุกคนต้องเดินตามเส้นทางเดินศึกษาธรรมชาติ ย.1 - ย.4

เส้นทางไป ย.4 มีอยู่ 2 ขยัก! ขยักแรกคือจาก ย.2 ไป ย.3 ระยะทาง 3,000 เมตร 

หุหุ...ต้องเดิน 3 กิโลเมตรเชียวนะ! นั่นแค่ถึง ย.3 (จาก ย.3 ไป ย.4 ยังมีอีก!)

 

คนที่มาตั้งเต็นท์นอนบนลานสนเพื่อไป ย.4 มีอยู่ 2 ประเภท คือกลุ่มหนึ่งตั้งใจจะไปดูพระอาทิตย์ขึ้นที่ ย.4 เขาจะต้องตื่นตั้งแต่ตี 3 เดิน 4.5 กิโลเมตร พร้อมไฟฉาย เดินขึ้นไปให้ถึงจุดสูงสุดคือ ย.4 เพื่อรอดู

อีกพวกนึงคือ ผู้ที่มิได้สนใจว่าจะต้องเห็นพระอาทิตย์ขึ้น ขอแค่ขึ้นไปถึง ย.4 ให้ได้ก็พอ! ตาลุงแก่จากบ้านห้างฉัตรเป็นหนึ่งในนั้น ส่วนอีกกลุ่มนึงก็คือผู้พอใจที่จะอยู่แค่บน ย.2 เท่านั้น อย่างเช่น สุภาพสตรีที่ผมเห็นอยู่คนเดียวบน ย.2

ไม่ประสงค์ที่จะเห็น sunrise จาก ย.4 เธอไม่ต้องตื่นเช้ามืด แต่เลือกที่จะนอนสบาย ๆ อยู่ในเต็นท์ ปล่อยให้สองหนุ่มที่มาด้วยออกเดินทางไปตั้งแต่ตี 3

 

ในวันเดียวกันผมก็มิได้ตื่นตี 3 แต่เริ่มต้นการเดินเท้าไป ย.3 - 4 เมื่อเวลาประมาณ 9 โมงกว่า ๆ  มาสวนทางกับสองหนุ่มเมื่อเวลา 10 นาฬิกา ตรง ก.ม. 2

 

หยุดคุยกันแป๊ปนึง...ได้ความว่าสองหนุ่มออกเดินทางตั้งแต่ตี 3 ถึง ย.4 ทันเวลาได้เห็นพระอาทิตย์ขึ้นสมใจ! ผมตั้งข้อสังเกตว่าอันตรายไม่น้อยเลยนะที่ต้องเดินฝ่าความมืดไปตามเส้นทางที่ไม่คุ้นเคย บนถนนแคบ ๆ บางจุดข้างนึงเป็นเหวซึ่งหากก้าวพลาดก็มีสิทธิ์ที่จะกลิ้งตกลงไปได้ หนุ่มคนนึงบอกว่ามีไฟฉายช่วยนำทางแต่แบตฯ หมด! โชคดีจริงที่ทั้งสองคนสามารถกลับลงมาได้โดยสวัสดิภาพ 

สำหรับผมแล้ว...ไม่อยากขึ้นไป ย.4 เพื่อดูพระอาทิตย์ขึ้น เพราะมันไม่คุ้มกับการที่จะต้องตื่นตี 3 เดินฝ่าความมืดไปบนเส้นทางอันตรายอย่างที่ผมนำภาพมาให้เพื่อน ๆ ดู! (ลองจินตนาการว่ามันมืดมิด มีแค่ไฟส่องสว่างจากไฟฉายตัวเล็ก)

เคยตื่นตี 3 ปั่นจักรยานไปดูพระอาทิตย์ขึ้นที่นครวัดมาแล้ว ประสบการณ์ทำนองเดียวแค่ครั้งเดียวก็เกินพอ

 ผมสู้กับฝูงคนมากมายอย่างนั้นไม่ไหวจริง ๆ !!

 

สู้ท่องโลกไปแบบสบาย ๆ ไม่ได้หรอก!