พร้อมไม้เท้ากำแน่นในมือขวา มือซ้ายหิ้วกระเป๋าตูดมดบรรจุเครื่องนอน ผมก้าวขึ้นบันไดขั้นแรกเพื่อเดินไปยัง ย.2 เมื่อเวลา 17.05 น. หลังจากลงทะเบียน!
ป้ายบอกระยะทางเดินเท้า 1.15 กิโลเมตร จาก ย.1 ไป ย.2
เริ่มต้นเดิน 150 เมตรเป็นดั่ง prelude ให้ขึ้นไปเรื่อย ๆ ตามบันไดปูนบ้างเหล็กบ้าง รอบข้างเป็นอาคารบ้านพัก...
หุหุ...ยังไม่ทันไรก็เหนื่อยแย้ว ตาแก่ยักแย่ยักยันขอวางไม้เท้าพักก่อน
ดูเหมือนจะมีห้องน้ำไว้ให้ใช้ก่อนเผชิญของจริงคือทางเดินขึ้นเขาระยะ 1 กิโลเมตร...
เริ่มต้นกันที่ตรงนี้เลย...พร้อมยัง?
แม้ว่าจะสูงขึ้นเรื่อย
ๆ แต่ก็ไม่หนักหนาสาหัสนัก มักมีบันไดให้เดินพร้อมราวให้ยึดจับ ที่ขนานไปข้าง ๆ เป็นทางมอเตอร์ไซค์
เอาไว้ให้พนักงานใช้เป็นเส้นทางลำเลียง...
บางจุดที่เนินไม่สูง เค้าก็จะให้เดินไปบนทางเทปูนทำพื้นผิวเป็นหยัก ๆ ใช้ร่วมกับมอเตอร์ไซค์ของเจ้าหน้าที่...
เมื่อเจอเนินสูงก็มีบันไดให้อีก ในขณะที่ทางมอเตอร์ไซค์แยกไปอยู่ข้างล่าง....
ป้ายอธิบายลักษณะบริเวณนี้ซึ่งเป็นป่าเต็งรัง-ไม้สน...มีแต่ฝุ่น!!
เหนื่อยนักก็นั่งพักก่อนได้...
พอเจอทางเดินเป็นดิน ผมก็มีคำถามในใจว่าหน้าฝนสภาพจะเป็นเช่นไร...คงจะมิใช่อย่างที่เห็น?
ตาแก่บ้านห้างฉัตรใช้เวลา 1 ชั่วโมงเดินมาถึงจุดนี้...(17.56 น.)
ภายในอ้อมกอดของต้นไม้ใหญ๋ แสงน้อยลง ผมเริ่มมองหนทางไม่ชัด!
แต่ก็ยังพออ่านได้ว่านั่นต้น "เน่าใน" อืมม..ชื่อแปลกดี!
พอขึ้นมาสูงพ้นหุบเขา ผมก็เบาใจเมื่อได้เจอแสงอาทิตย์
ถึงจุดรวมพลเมื่อเวลา 18.06 น.
ตาแก่ไม่มีพลไม่มีเพื่อน ต้องสาวไม้เท้าก้าวเดินต่อ...
18.11 น. ถึง ย.2 แล้วจ้าาาาา....
สุริยันกำลังจะล่วงลับ ขึ้นมาทันเวลาพอดี...
ผมอยู่ที่นี่ (ย.2) แล้ว!
18.20 น. จาก ย.1 มา ย.2 ระยะทาง 1.15 กิโลเมตร ผมใช้เวลาเดินเกือบชั่วโมงครึ่ง!!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น