ปั่นจักรยานจากร้านเปียโน...ใช้เวลาไม่นาน เดินทางถึงสถานีรถไฟห้างฉัตร ผมเอาบัตรประชาชนไปวางไว้ที่ห้องจำหน่ายตั๋ว
ค่าโดยสารจากห้างฉัตรไปขุนตาน 6 บาท ใช้เวลาประมาณ 45 นาที จักรยานถูกพับเรียบร้อย...Banian พร้อมที่จะขึ้นรถไฟเพื่อสังคม (ท้องถิ่น) ขบวน 407 ซึ่งจะเข้าเทียบชานชาลาประมาณ 12.46 น.
ถึงสถานีขุนตานตรงเวลา... บ่ายโมงครึ่ง
เพื่อน ๆ ไม่ต้องรีบนะครับ ทุกคนมีเวลาเหลือเฟือ เค้าจะไม่ปล่อยรถจนกว่าจะไม่มีผู้โดยสารขึ้นลง ผมสะพาย backpack สวมหมวกกันน็อค หิ้วกระเป๋าตูดมดลงมาก่อน แล้วจึงค่อยหันไปยกจักรยานลงมา...
วันนี้สถานีขุนตานมีผู้โดยสารลงมากอยู่...
ประตูอัตโนมัติปิดเมื่อหมดผู้โดยสารขึ้นลง นายสถานียกธงเขียวปล่อยรถออกจากสถานี
ได้มาลงที่สถานีขุนตานสมใจแล้ว...ตาแก่บ้านห้างฉัตรหิ้วจักรยานและสัมภาระมาวางไว้ในร่มเงาหน้าอาคาร
เก็บภาพสถานีรถไฟขุนตานมาฝากเพื่อน ๆ แล้วดังนี้...
ห้องน้ำ (Toilets) เป็นอีกจุดหนึ่งซึ่งต้องสำรวจ...
Unfold จักรยานแล้ว เตรียมพร้อมที่จะเดินทางไปยังอุทยานแห่งชาติดอยขุนตาน...
ทางหนึ่งที่เห็นเป็นทางลัด ผมคิดว่าน่าจะหิ้วจักรยานเดินขึ้นบันไดไปได้ แต่อยากลองอีกทางนึงมากกว่า...
นั่นไงอยู่ด้านซ้ายมือ เป็นถนนลงเนินสูงชัน ต้องใช้ความระมัดระวังสุด ๆ เมื่อปล่อยให้จักรยานเลื่อนไหลลงไป (อย่างที่คำเมืองว่า "หล่อลงหลิ่ง")
"หยังมาจิ้งแต้จิ้งว่า" ผมคิดในใจแล้วปล่อยให้เจ้า Banian ทะยานลงไป!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น