วันพฤหัสบดีที่ 18 มกราคม พ.ศ. 2567

สถานีรถไฟขุนตาน

ปั่นจักรยานจากร้านเปียโน...ใช้เวลาไม่นาน เดินทางถึงสถานีรถไฟห้างฉัตร ผมเอาบัตรประชาชนไปวางไว้ที่ห้องจำหน่ายตั๋ว

 
ค่าโดยสารจากห้างฉัตรไปขุนตาน 6 บาท  ใช้เวลาประมาณ 45 นาที จักรยานถูกพับเรียบร้อย...Banian พร้อมที่จะขึ้นรถไฟเพื่อสังคม (ท้องถิ่น) ขบวน 407 ซึ่งจะเข้าเทียบชานชาลาประมาณ 12.46 น.

 
 

ถึงสถานีขุนตานตรงเวลา... บ่ายโมงครึ่ง

เพื่อน ๆ ไม่ต้องรีบนะครับ ทุกคนมีเวลาเหลือเฟือ เค้าจะไม่ปล่อยรถจนกว่าจะไม่มีผู้โดยสารขึ้นลง ผมสะพาย backpack สวมหมวกกันน็อค หิ้วกระเป๋าตูดมดลงมาก่อน แล้วจึงค่อยหันไปยกจักรยานลงมา...

 

วันนี้สถานีขุนตานมีผู้โดยสารลงมากอยู่...


 
ประตูอัตโนมัติปิดเมื่อหมดผู้โดยสารขึ้นลง นายสถานียกธงเขียวปล่อยรถออกจากสถานี

 

ได้มาลงที่สถานีขุนตานสมใจแล้ว...ตาแก่บ้านห้างฉัตรหิ้วจักรยานและสัมภาระมาวางไว้ในร่มเงาหน้าอาคาร


เก็บภาพสถานีรถไฟขุนตานมาฝากเพื่อน ๆ แล้วดังนี้...


ห้องน้ (Toilets) เป็นอีกจุดหนึ่งซึ่งต้องสำรวจ...

 

Unfold จักรยานแล้ว เตรียมพร้อมที่จะเดินทางไปยังอุทยานแห่งชาติดอยขุนตาน...
 
 
ทางหนึ่งที่เห็นเป็นทางลัด ผมคิดว่าน่าจะหิ้วจักรยานเดินขึ้นบันไดไปได้ แต่อยากลองอีกทางนึงมากกว่า... 
 
 
นั่นไงอยู่ด้านซ้ายมือ เป็นถนนลงเนินสูงชัน ต้องใช้ความระมัดระวังสุด ๆ เมื่อปล่อยให้จักรยานเลื่อนไหลลงไป (อย่างที่คำเมืองว่า "หล่อลงหลิ่ง")
 

"หยังมาจิ้งแต้จิ้งว่า"
ผมคิดในใจแล้วปล่อยให้เจ้า Banian ทะยานลงไป!

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น