วันอาทิตย์ที่ 28 มกราคม พ.ศ. 2567

วิวสวยจากยอดดอยขุนตาน


าก ย.4 - จุดสูงสุดดอยขุนตาน แม้ผมมิได้เห็นพระอาทิตย์ขึ้น แต่ก็เก็บภาพวิวสวยมาฝากเพื่อน ๆ แล้วดังนี้...

 




 
 
 
 
 


 
ได้ยินเสียงเครื่องบินอยู่เหนือหัว... ผมมีความรู้สึกว่ามันอยู่ใกล้จังเลย! 

ลาก่อน ย.4 ที่รัก...

ย.4 - จุดสูงสุดดอยขุนตาน

วันที่ 12 มกราคม 2567 เวลาเที่ยงตรง... จาก ย.3 ตาแก่บ้านห้างฉัตรเดินเท้าระยะทาง 1 กิโลเมตรขึ้นมาจนถึงจุดสูงสุดดอยขุนตาน (ย.4) 

 

เว็บสำนักอุทยานแห่งชาติ กล่าวว่า...

ย.4 เป็นยอดเขาที่สูงที่สุดของเทือกเขาขุนตาล สูง 1,373 เมตรจากระดับน้ำทะเล ในสมัยสงครามโลกครั้งที่ 2 เป็นที่ส่องกล้องซึ่งเรียกว่า ม่อนส่องกล้อง สามารถมองเห็นทัศนียภาพตัวเมืองลำปางได้อย่างชัดเจน ก่อนถึงยอดเขานี้จะผ่านป่าธรรมชาติที่ร่มรื่นและเย็นสบายตลอดทาง และห่างจาก ย.3 มาประมาณ 1 กิโลเมตร...

 

 




หากไม่มีไม้เท้าที่เจ้าหน้าที่อุทยานฯ ย.1 แนะนำให้ถือขึ้นมาด้วย ผมคงไม่สามารถเดินขึ้นมาได้ถึงตรงนี้...




 










 
12.20 น. ได่เวลาเดินทางกลับ..
 
 
ต่อจากนี้ไปก็เดินลงลูกเดียว!!

เนินวัดใจ

หลืออีกแค่ครึ่งทาง (500 เมตร) เป็นช่วงสุดท้ายก่อนถึงจุดสูงสุด ผู้พิชิตจะต้องผ่าน "เนินวัดใจ" ก่อน!


 
คาดว่า "เนินวัดใจ" น่าจะเป็นเนินสูงที่ทำให้นักเดินป่าต้องเปลี่ยนเป็นนักปีนเขา...ตาแก่บ้านห้างฉัตราเดินไปก็ยังไม่เห็น ?








 
นั่นไง...ป้าย "เนินวัดใจ" ตั้งอยู่ข้างหน้า!!



 
"ไหนหละ...เนินวัดใจ?" ผมไม่เห็นอะไร...นอกจากทางเดินที่สูงขึ้นทีละน้อย



 
เห็นแค่บันได...เดินขึ้นไปได้ไม่ยากนัก ผมยังคิดว่าจะต้องเจอเนินสูงกว่านี้ จนต้องใช้คำว่า "ปีน"







 อ้าว!...ถึงแล้ว ย.4


ผ่านเนินมาแล้วหรือเนี่ย? ไม่เห็นต้องวัดใจอะไรเลย!