ไปสำรวจเอาไว้ล่วงหน้า...ผมได้เห็นรถโดยสารที่จะพาผมกลับไปบินไจแล้วล่ะ
เดินเที่ยวตลาดเพลินจนเมินอาหารกลางวัน มารู้ตัวอีกทีก็เมื่อกำลังจะมุ่งหน้ากลับ ผมเดินผ่านหน้าตลาด...ได้ยินเสียงทักทายดังมาจากร้านอาหารริมทาง มองเข้าไปเห็นเป็นชายสูงวัยพูดภาษาอังกฤษเป็นที่เข้าใจ จึงแวะเข้าไปนั่งคุยด้วย เขาเล่าว่าตอนเป็นหนุ่มเคยไปอยู่เมืองไทย ๒ ปี เราคุยกันอย่างออกรสออกชาติเพราะอยู่ในวัยเดียวกัน! พอพูดเรื่องผู้หญิงไทย แววตาของคุณลุงเป็นประกายขึ้นมาทันที แกหัวเราะอย่างมีความสุขกับประสบการณ์ชีวิตวัยหนุ่ม
ผมบอกว่าอยากจะหาอะไรกินสักหน่อย พอดีที่นั่นไม่มีอะไรที่พอกินได้ คู่สนทนาอารมณ์ดีชี้แนะให้ผมเดินไปดูที่ร้านอาหารใต้ต้นมะม่วงโน่น!
ผมเดินตรงไป เห็นแม่ค้าสาวอินโดยืนอยู่ที่ตู้กับข้าว เธอถามเป็นภาษาอังกฤษว่าจะกินอะไร โห...พูดได้ดีมาก แสดงให้เห็นว่าการสอนภาษาของเค้ามีประสิทธิผลจนสามารถนำไปสื่อสารได้เป็นอย่างดี (ครูภาษาอังกฤษบ้านเราน่าจะมาดูงานที่นี่บ้าง) ผมชี้เลือกอาหารในตู้ ๒ อย่าง แล้วไปนั่งโต๊ะ มีหญิงอีกคนหนึ่งนำน้ำเปล่ามาให้ ผมยกขึ้นจิบ...สายตาเพ่งออกไปนอกร้าน!
คุณลุงผู้แนะนำให้ผมมากินที่นี่ (สวมหมวกแก๊ปหันหลังให้) เดินเข้ามาในร้าน แล้วไปนั่งเล่นไพ่อยู่กับเพื่อน ๆ ที่โต๊ะยาว...
แม่ค้าสาว(สวย)กำลังตักแกงใส่ถ้วย...
ผมบันทึกไว้ว่า "หญิงคนหนึ่งเอาน้ำเปล่ามาให้ ๑ แก้ว ไม่นานอาหารก็มา มีข้าวเปล่า และกับข้าวใส่ชามมาต่างหาก ๒ อย่าง พร้อมช้อนส้อม - ลงมือกิน - รสชาติธรรมดา ๆ ดีหน่อยที่ไม่เค็ม...."
ขณะกินข้าว ผมหันไปดูที่ห้องด้านใน เห็นลูกค้านั่งดื่มน้ำผลไม้แก้วยาว มีชายคนหนึ่งกำลังดูดน้ำส้มอยู่...ดูน่ากิน!
ผมมองไปที่แม่ค้าข้าวแกง แล้วส่งสัญญาณมือบอกเธอ โดยชี้ไปที่แก้วน้ำส้มของชายคนนั้น แล้วตามด้วยการยกนิ้ว ๑ นิ้ว ก่อนที่จะชี้กลับมาที่ตัวเอง เป็นทำนองว่า..."Let me have a glass of orange juice like that, please!" กลับกลายว่าภาษากายนำมาซึ่งเรื่องตลก เมื่อแม่ค้าสาวตอบเสียงดังว่า "No. that is my husband." คำพูดที่ว่า "นั่นสามีชั้นย่ะ!" ทำให้เพื่อนของเธอ (สาวเสื้อดำ) ถึงกลับหัวเราะก๊าก ผมก็ขำด้วย... แม่ค้าข้าวแกงก็หัวเราะ เธอถามผมว่าจะเอาสามีเธอหรือน้ำส้มคั้นกันแน่?
ผมบันทึกว่า "เกิดเรื่องตลก เพราะแม่ค้าบอกว่านั่นคือสามีของเธอ หญิงอินโดเสื้อดำที่อยู่ตรงนั้นหัวเราะเสียงดัง - พอเข้าใจดี แม่ค้าก็ทำน้ำส้มคั้นแก้วใหญ่มาให้ - สาวเสื้อดำยังคงขำไม่หาย ก่อนที่เธอจะขี่จักรยานยนต์ออกไป"
รู้สึกชื่นใจเมื่อได้ดื่มน้ำส้มคั้นเย็น ๆ ผมกินข้าวจนเกลี้ยง ตอนมาเก็บตังค์แม่ค้าบอกว่าทั้งหมด ๑๗.๐๐๐ รูปี (๔๐ กว่าบาท) ผมแกล้งล้อเธอว่า "How much is your husband?"
อิอิ ถ้าผมเป็นเธอก็จะตอบด้วยสำเนียงอังกฤษว่า "He's so dear."
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น