ตามสองข้างทาง ถ้าเห็นวัดหรือทางเข้าวัด ผมก็จะแวะเข้าไป ไม่กลัวว่าจะเสียเวลา หรือเสียแรงปั่นมากขึ้น ทุกแห่งล้วนเป็นที่น่าสนใจ โอกาสที่ผมจะได้มาเห็นนั้นมีแค่อีกครั้งเดียวในชีวิต! ทางเข้า"วัดท้องลับแล" อยู่ทางด้านซ้ายมือ ผมเห็นเพียงป้ายบอกทางอยู่ริมถนนหลวง เมื่อเลี้ยวเข้าไปแล้วก็ต้องปั่นต่อไปโดยไม่รู้ว่าอีกไกลแค่ไหน แต่ส่วนใหญ่แล้วมักจะอยู่ไม่ไกล!
แวะวัดเจดีย์คีรีวิหาร ซึ่งอยู่ทางด้านขวามือ...
ไม่ใช่วัดก็แวะ เพื่อเก็บความรู้สึกดี ๆ ไว้ในความทรงจำ...
เหมือนกับตอนปั่นจักรยานไปสิงคโปร์ ช่วงผ่านมาเลเซีย ตามเส้นทางที่ปั่นไป...ถ้าได้เจอร้านขายน้ำแข็งไส (ABC = air batu campur) ผมเป็นต้องแวะเข้าไปเติมพลังทุกที มาลับแลก็เหมือนกัน ผมเห็นร้านขายน้ำแข็งไสอยู่ข้างทาง รีบหยุดเติมพลังทันที!
ถ้วยละ ๑๐ บาท ช่างหวานเย็นชื่นใจดีแท้...
การมาของผมรู้สึกว่าจะเป็นที่สนใจของผู้คนไม่น้อย เพราะไม่ค่อยมีใครใช้จักรยานพับปั่นขึ้นไป ส่วนใหญ่เป็นเสือภูเขาและไปกันหลายคน
ผมแวะที่วัดดอนค่า...
แล้วลุยต่อไป จะต้องถึงน้ำตกแม่พูลให้ได้
"ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น" ในที่สุดผมก็ถึงจุดหมาย...
ผมรู้มาตั้งนานแล้วว่าน้ำตกแม่พูลเป็นน้ำตกที่ถูกสร้างขึ้น (man made waterfalls) เคยมาตั้งแต่สมัยเล่นอีเลคโทนอยู่โรงแรมวิวัฒน์ แต่ก็ยังอยากมาเห็นอีก...
ตั้งกล้องให้ทำงานโดยอัตโนมัติ... ผมบันทึกภาพไว้เป็นที่ระลึก ก่อนที่จะพาเจ้า Coyote ออกเดินทางกลับเข้าเมือง
ลาก่อนน้ำตกแม่พูลที่รัก...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น