เมื่อ 50 ปีที่แล้ว ช่วงทำงานที่โรงพยาบาลสวนดอกจังหวัดเชียงใหม่ ผมขี่จักรยานยนต์ผ่านเข้าออกทางถนนซอย 6 หรือที่เรียกว่า "ซอยมาลาเรีย" ไปยังถนนบุญเรืองฤทธิ์เลียบคูเมืองเป็นประจำ
สิ่งที่เห็นเป็นโบราณสถานในตอนนั้นมีแค่เพียงเจดีย์องค์เก่าตั้งอยู่ใกล้กับสำนักงานมาลาเรีย...
ผ่านมาอีกครั้งเมื่อปี 2567... ผมพบว่าสถานที่ดังกล่าวได้กลายเป็น "วัดปันเสา" สถานที่ท่องเที่ยวอันเป็นที่นิยมไปเสียแล้ว!
แปลกใจมากกับการเปลี่ยนแปลงที่ไม่คาดคิดมาก่อน ผมค้นคว้าได้ความว่าท่านเจ้าอาวาสวัดพระธาตุดอยสุเทพฯ (ประธานมูลนิธิพระบรมธาตุดอยสุเทพ) ได้ฟื้นฟูให้เป็นวัดที่ถูกต้องตามกฎหมายโดยสร้างวิหารขึ้นใหม่เมื่อราว 12 ปีที่แล้ว เน้นสถาปัตยกรรมล้านนาที่สร้างด้วยวัสดุสมัยใหม่ ปรับให้กลมกลืนกับโครงสร้างวิหารยุคเก่า...
ดูแล้วแทบไม่น่าเชื่อว่าเป็นวิหารที่เพิ่งสร้างได้ไม่นาน นับว่าเป็นความสามารถอย่างยิ่งของช่างหรือสะหล่าที่นำวัสดุต่าง ๆ มาประดิษฐ์ให้เป็นเช่นของเก่า วิหารหันหน้าไปทางทิศตะวันออก ด้านหลังหันสู่ดอยสุเทพ ตาแก่เมืองรถม้าเก็บภาพมาให้เพื่อน ๆ ดูแล้วดังนี้...
เทพพนมแกะด้วยไม้ยืนต้อนรับอยู่ตรงเสาวิหารด้านหน้า...
ลวดลายแกะสลักงามวิจิตร...
ชื่อวิหารคือ "จันทรสถิตมหาทานบารมีศรีชัยมงคล" ประดิษฐาน
“พระพัฒนนพบุรีศรีล้านนาประชานาถ” หรือ “พระเจ้าแสงคำเมือง” จัดสัตภัณฑ์แบบล้านนาโบราณไว้ข้างหน้า...
เพื่อน ๆ ตามผมไปดูพระเจดีย์กันต่อนะครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น