วันศุกร์ที่ ๒๗ ตุลาคม ๒๕๖๐ ตั้งนาฬิกาปลุกตั้งแต่ตี ๔ เพื่อจะมิให้พลาดตลาดนัดริมทางเมืองจำปาสัก ผมค่อย ๆ ย่องออกจากห้องพัก เปิดประตูลงมาหาเจ้า Banian ถ่ายภาพไว้ก่อน ๑ บานเมื่อเวลา ๐๔.๓๙ น.
ปั่นจักรยานจาก "ด้วยรักจำปาสัก" เลี้ยวขวาผ่านข้างวัดเมืองแสน ถึงทางหลวงแล้วเลี้ยวซ้าย จูงจักรยานไปจนถึงจุดที่เป็นที่ตั้งของตลาดเช้า รวมระยะทางประมาณ ๘๐๐ เมตร...
ท้องฟ้ายังมืดมิด รถจักรยานไม่มีไฟ บางจุดเหมือนคนตาบอด...ผมมองไม่เห็นอะไรเลย!!
แสงไฟดวงเล็กพอส่องสว่างให้เห็นสถูปที่เก็บกระดูกซึ่งตั้งเรียงรายอยู่ข้างรั้ววัด ท่ามกลางความมืดและความเงียบสงัด... ผมไม่รู้สึกกลัวแม้แต่น้อย
บนถนนหลวงเริ่มมีพ่อค้าแม่ค้ามาจับจองพื้นที่ริมทาง...
รู้สึกตื่นเต้นกับภาพเบื้องหน้า เที่ยวตลาดมาก็เยอะ แต่ไม่เคยเห็นเหมือนที่นี่ เริ่มกันตั้งแต่มีแสงไฟฉายเป็นจุดเล็ก ๆ บนพื้นหลังที่มืดมิด...
แม่ค้าบางคนใช้ไฟฉายคาดหัว...
ท้องฟ้าเริ่มสาง ผมคิดถึงเพลง "อุษาสวาท" ของสุนทราภรณ์ "ยามอุษาฟ้ากระจ่าง ทั่วนภางค์สว่างแล้ว ตื่นนินทราเสียเถิดน้องแก้ว สว่างแล้วนะแก้วตา...."
ตีห้า ๑๘ นาที แสงสีที่ตลาดเช้าเมืองจำปาสักเริ่มปรากฏชัด !
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น