ปั่นจักรยานในเสียมเรียบ - over the rainbow

ขี่จักรยานกลับเข้าเมือง แต่ละรอบที่เท้าเหยียบบันไดปั่นให้รถขับเคลื่อนไปข้างหน้าด้วยอัตราที่ไม่เร่งรีบ ผมคิดถึงท่วงทำนองเพลง Over the Rainbow ซึ่งร้องว่า "Somewhere over the rainbow way up high, there'’s a land that I heard of once in a lullaby...."   มันเข้ากันได้ดีครับ ไม่เชื่อเพื่อน ๆ ลองปั่นจักรยานแล้วฮัมเพลงนี้ไปด้วยสิ!

ช่วงท่อนแยก "Someday I'’ll wish upon a star and wake up where the clouds are far behind me...." เร่งแล้วผ่อนคลาย ปล่อยให้รถวิ่งฟรีไปข้างหน้า จากนั้นก็ speed up ด้วย "And troubles mount like lemon drops away above the chimney tops that'’s where you’'ll find me...."   เป็นการปั่นจักรยานซึ่งปลดปล่อยแล้วซึ่งความกังวล (เรื่องยางอ่อน อิอิ) ขอเพียงได้เห็นดินแดนในความฝันของเด็ก ไม่ว่าเด็กไทย เด็กเขมร หรือเด็กที่ไหนก็ตาม วันนี้รอยยิ้มของเด็ก ๆ มิได้ปรากฏให้เห็น over the rainbow แต่มันอยู่ตามสองข้างทางที่ผมปั่นจักรยานไปนั่นเอง...

สำหรับผมแล้วเจอโรงเรียนที่ไหน ไม่ว่าในพม่า ลาว หรือเวียดนามเป็นต้องแวะแอบดูด้วยความอยากรู้อยากเห็น สงสัยว่านักเรียนแต่งตัวอย่างไร?  เด็กลาวทำไมถึงได้เลิกเรียนเร็วนัก? เด็กเวียดแบกเป้กลับบ้านเกือบ ๕ โมงเย็น ทำไมถึงได้เลิกช้านัก...แล้วผู้ปกครองเอารถอะไรมารับ?   ห้องเรียนเป็นอย่างไร?  คุณครูพม่าสวยป่ะ?...(ฮา)  ฯลฯ  แม้ไม่ได้เข้าข้างใน...ขอยืนดูอยู่ข้างนอกก็ยังดี!

If  birds can fly over the rainbow, why, then why can'’t I?