ผมมีความรู้สึกว่าอยากอยู่คอยปัดเป่าไม่ให้หนอนผีเสื้อมากินใบมะกรูด...
อยากดูแลเจ้าต้นใบย่านางที่เพิ่งนำมาปลูกใหม่ เอาใจช่วยให้มันอยู่รอดเพื่อจะได้มียาสมุนไพรประจำบ้าน...
อยากปรับปรุง workshop ต่อไป...
แต่ก็นั่นแหละ ผมได้จองตั๋วเครื่องบินไปไซ่ง่อนไว้ตั้งแต่ปีที่แล้ว เป็นตั๋วของ AirAsia ที่ได้มาในช่วงโปรโมชั่น 0 บาท (นอกจากภาษีสนามบิน ๗๐๐ บาทซึ่งทุกคนต้องจ่าย ก็มีค่า Fuel Surcharge อีก ๒๗๕ บาท) เช้าวันที่ ๙ สิงหาคม ๒๕๕๘ จากดอนเมืองผมไปยืนอยู่ในไซง่อนหรือโฮจิมินห์ซิตี้ได้เลย รู้สึกเสียดายครับ ถ้าจะต้องยกเลิก
หากมองในแง่บวก ข้อดีของทริปครั้งนี้ก็พอมี เป็นการเดินทางแบบ travellin' light ซึ่งไม่ต้องเสียค่าโหลดกระเป๋าอีกเช่นเคย แถมยังเป็น one-way flight ทำให้ไม่ต้องกลับมาขึ้นเครื่องที่ไซง่อน ไปถึงแล้วผมจะเดินทางต่อไปไหนก็ได้ จะขึ้นเหนือไป Sapa แล้วเข้าลาวก็ไม่เลว ซึ่งถ้ายังไม่เคยไป ผมก็คงจะเลือกทางนั้น แต่พอดีไปมาหมดแล้วทั้งฮอยอัน เว้ ดานัง ฮานอย ซาปา เดียนเบียนฟู ผมจึงเลือกที่จะเดินทางจากไซง่อนเข้ากัมพูชา เป็นการปิดฉาก "เวียดนาม" อย่างสมบูรณ์! ในขณะเดียวกันผมก็อยากจะเที่ยวเขมรเป็นครั้งแรกและอาจเป็นครั้งสุดท้ายในชีวิตด้วย...
ภาวะเศรษฐกิจอย่างนี้ จริง ๆ แล้วผมไม่น่าเดินทางไปต่างประเทศหรอก เพราะมันเหมือนกับคนไม่มีรายได้ที่เร่งใช้เงินสำรองให้หมดเร็วขึ้น แต่พอดีการเดินทางสไตล์ลุงน้ำชานั้นใช้เงินไม่มาก อีกอย่างหนึ่งการท่องโลกก็เป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของผมซะด้วย ทุกวันนี้ผมได้แต่ทำเพื่อคนอื่นจนแทบไม่มีโอกาสได้หยุดพัก ถ้าจะขอรางวัลให้ตัวเองบ้าง คิดว่าคงไม่ถูกตำหนิหรือต่อว่าแต่อย่างใด
ผมใช้เงินแต่ละทริปไม่มากหรอกครับ แต่กลับได้ประสบการณ์มากมาย ไปมาเลเซียและอินโดนีเซียครั้งที่แล้ว ผมแลกเงินริงกิตและรูปีที่เยาวราชด้วยเงินไทยประมาณ ๕ พันกว่าบาท ก็ยังใช้ไม่หมด เหลือกลับมาอย่างที่เห็น...
ไปพม่าและเวียดนาม แลกเงินดอลล์ไป ก็ยังเหลืออยู่ ๗๐ เหรียญ เงินจำนวนนี้ผมจ่ายค่า hostel ทั้งในไซง่อนและพนมเปญ...ก็ไม่หมด!
เงินดองจากทริปเวียดนามครั้งที่แล้วก็เหลืออยู่ ๒๐๗,๐๐๐ ดอง รวมกับเงินดอลล่าร์คิดเป็นเงินไทยได้ประมาณ ๒,๘๕๐ บาท เท่ากับว่ามีงบสำรองไว้แล้วเกือบครึ่ง ผมคงจะใช้เงินอีกไม่เท่าไหร่สำหรับการเดินทางครั้งนี้!...
ให้ผมไปเถอะครับ จะได้มีเรื่องกลับมาเขียนให้เพื่อน ๆ ได้อ่านอีก!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น