เรื่องเล่าที่กำลังจะปิดฉากอยู่นี้ เป็นการเดินทางไปเขมรครั้งแรกเมื่อเดือนสิงหาคม ๒๕๕๘ หลังจากนั้นผมก็กลับไปเขมรอีกครั้งเมื่อเดือนมกราฯ โดยนั่งรถไฟไปสุรินทร์... เช่าจักรยานปั่นเที่ยวที่บ้านตากลาง ๒ วันแล้วเดินทางเข้าเขมรทางด่านช่องจอม (ตามคำแนะนำของพี่ดำรง) การเดินทางครั้งที่ ๒ นั้นได้เขียนลงบล็อกไว้ครบถ้วนหมดแล้ว เหลือแต่บทสุดท้ายในวันนี้ที่ว่าด้วยการท่องเขมรของตาแก่เมืองรถม้า!
นั่งรถกลับเมืองไทยต้องไปเข้าทางด่านอรัญประเทศ ผมซื้อตั๋วรถที่บริษัท Capital Tour อีกเช่นเดิม ครั้งนี้ค่าโดยสาร ๕,๐๐๐ เรียล (๕๐ บาท) สำหรับระยะทาง ๕๐ กิโลเมตรจากศรีโสภณไปปอยเปต เค้าเขียนในตั๋วว่ารถออกเวลาบ่ายโมงสี่สิบห้า..
เอาจริง ๆ กว่ารถจะเข้ามารับก็บ่าย ๒ โมงกว่า...
ไม่เป็นไรครับ ใจเย็น ๆ ยังไงก็ได้กลับมาตุภูมิแน่นอน ลาก่อนศรีโสภณ...
แต่ก่อนเคยได้ยินคนพูดถึงคาสิโนในเมืองปอยเปต ผมก็เพิ่งได้เห็นวันนี้แต่หาได้อยู่ในความสนใจไม่! ผมลงจากรถแล้วแบกเป้ก้าวเดินไปยังด่านทันที....
ข้ามสะพานมิตรภาพสร้างเมื่อปี ๒๕๓๖...
ข้างหน้านั้นคือฝั่งไทย...
ยังทันได้นั่งรถ บขส. ตลาดโรงเกลือ-หมอชิต เที่ยวสุดท้าย...
ระหว่างทาง ผู้โดยสารที่นั่งอยู่ข้างหน้าแจ้งให้ทราบข่าวระเบิดศาลพระพรหมที่ราชประสงค์ ผมเริ่มวิตก! เกรงว่าจะถึงหมอชิตไม่ทันได้ตีรถต่อไปลำปาง! ขณะที่รถวิ่งเข้าขนส่งหมอชิตก็เลยสี่ทุ่มไปแล้ว โชคดีเหลือเกิน ที่ยังเหลือรถ ปอ.1 คันสุดท้ายกำลังจะออกพอดี คนขับบอกให้รีบไปซื้อตั๋วแล้วจอดรออยู่ ผมวิ่งไปซื้อตั๋วแล้วกลับมาขึ้นรถ...ล้อก็หมุนทันที!
เช้าแล้ว! รถวิ่งผ่านไก่ขาว...เดี๋ยวก็ถึงสถานีขนส่งลำปาง
ที่สถานีขนส่ง...ผมต้องรอถึง ๘ โมงกว่าถึงได้นั่งเจ้าเมล์เขียวเที่ยวแรก แค่อาศัยไปลงแค่ห้างฉัตรเอง!
รถวิ่งผ่านบ้านเก่าที่ปงแสนทอง...ขอถ่ายภาพเอาไว้ ๑ บาน...
จอดให้ผมลงที่ศาลาตรงข้ามห้างเทสโกโลตัสห้างฉัตร...
ผมกลับถึงบ้านโดยสวัสดิภาพ...
จบเรื่องทริปไปไซ่ง่อน-พนมเปญ-พระตะบองและศรีโสภณแล้วครับ... ขอขอบคุณทุก ๆ ท่านที่ติดตามอ่าน _/\_
