วันอังคารที่ 3 มิถุนายน พ.ศ. 2557

FB Trip ไปอุตรดิตถ์ – บนถนนบรมอาสน์

"อุตรดิตถ์" คือจังหวัดแรกที่ผมเริ่มต้นการทำงานเป็นมืออีเล็คโทน ที่คอฟฟี่ข็อฟบนชั้นสองของโรงแรมวิวัฒน์ (ถนนบรมอาสน์) ซึ่งบริหารงานโดยคุณนิดกับคุณฮ้วง ไปถึงตอนแรกผมก็ยังเล่นเบสเท้าไม่เป็น...ต้องเปิด auto bass ไปก่อน


๒๘ พฤษภาคม ๒๕๕๗ ผมขี่จักรยานไปตามถนนบรมอาสน์ เพื่อย้อนรอยอดีต  อาคารพาณิชย์ ๒ ชั้น (1) อยู่เยื้องกับห้างโลตัส  มีคูหานึงที่เคยเช่าอยู่ แต่จำไม่ได้แล้วว่าเป็นห้องไหน!



ห้างโลตัส (2) ที่เห็น แต่ก่อนก็เป็นทุ่งนา เล่นดนตรีเลิกแล้วเดินกลับบ้าน ผมยังเคยตกลงไปในหนองน้ำที่อยู่ติดถนน ปัจจุบันนี้เป็นลานจอดรถกว้างใหญ่...


การไฟฟ้าฯ (3)  ที่อยู่ตรงข้ามห้างฯ ผมเห็นมาตั้งแต่สมัยนั้นแล้ว...


เลยไปอีกนิดเดียวก็ถึงโรงแรมวิวัฒน์  ปัจจุบันนี้ปิดให้บริการไปแล้ว ผมได้แต่หยุดมองดูด้วยความหดหู่ คิดถึงชีวิตมืออีเล็คโทนซึ่งเริ่มต้นที่นี่...




มีอาคาร ๒ ชั้นอยู่ด้านหลัง เคยเป็นส่วนหนึ่งของโรงแรมวิวัฒน์  ทางคอฟฟี่ช็อฟเช่าห้อง 106 ให้ผมพักอาศัย....


ผมมองผ่านรั้วเข้าไป ได้แต่เพียงเห็นตัวอาคารอยู่ไกล ๆ...


เคยถ่ายรูปกับพนักงานโรงแรมวิวัฒน์ ตรงป้ายริมถนนบรมอาสน์..


วันนี้ผมได้กลับมายืนข้างถนนบรมอาสน์อีกครั้ง...


จากนั้นผมก็ปั่นจักรยานมุ่งหน้าไปยังวัดพระบรมธาตุทุ่งยั้งและวัดพระแท่นศิลาอาสน์...



มีสัญญาณไฟจราจรด้วย แต่ก่อนไม่เคยมี และถนนก็ไม่กว้างอย่างนี้....



ถึงวัดพระบรมธาตุทุ่งยั้งแล้วครับ...


เคยขี่เจ้าอามุยมาบนถนนบรมอาสน์มาเมื่อ ๓๑ ปีที่แล้ว ไม่คิดเลยว่าวันนี้จะได้ขี่จักรยานมาอีก...

วันจันทร์ที่ 2 มิถุนายน พ.ศ. 2557

FB Trip ไปอุตรดิตถ์ - on the rail

๒๘ พฤษภาคม ๒๕๕๗ ม้าเหล็กขบวนที่ 408 ควบไปบนรางเหล็ก...พาผมและจักรยานพับเพื่อนยากเดินทางจากห้างฉัตรไปยังอุตรดิตถ์!!


ผมยังจำคำพูดของเจ้าพนักงานขายตั๋วที่สถานีเชียงใหม่ได้ดีว่า เดี๋ยวนี้ไม่มีชั้น ๓ ในรถไฟขบวนอื่น ถ้าอยากจะขึ้นชั้น ๓ ก็ต้องขบวนรถบริการสังคมเท่านั้น...


ออกจากสถานีห้างฉัตร... ไปจอดที่สถานี "นครลำปาง"


แล้วก็สถานีหนองวัวเฒ่า...



ทุกครั้งที่ผ่านสถานีแม่เมาะ ภาพตอนเป็นเด็กก็ผุดขึ้นมาในสมอง เด็กชายคนหนึ่งเรียนจบชั้นประถม ๒ จากโรงเรียนประสาทวิทยาอนุชน ท่าพระ อ่านป้ายสถานีด้วยเสียงดังว่า "แม่เหมาะ"



จากแม่จางไปปางป๋วย...




ที่พักผู้โดยสารสวย ๆ ต้องที่สถานีบ้านปิน...




ถึงเด่นชัย ผมบอกตัวเองว่าคราวหน้าคงมีโอกาสได้ลงที่สถานีนี้ แล้วปั่นจักรยานไปแพร่...


รถไฟไปจอดที่ไร่เกล็ดดาว  รู้สึกแปลกใจที่รีสอร์ทของใครคนหนึ่งสามารถทำให้การรถไฟอนุมัติให้ขบวนรถจอดที่นี่เหมือนกับเป็นสถานีย่อยอีกสถานี...ผมคิดเลยไปไกลว่าคงไม่พ้นนักการเมือง เหมือนกับที่ผมเคยไปเห็นรีสอร์ทหรูบนพื้นที่ป่าบนเส้นทางไปจังหวัดเชียงราย นักการเมืองทั้งนั้นที่ไปครอบครอง ไม่ว่าพรรคไหน เจ้าสัวคนดังก็ไปสุมหัวกันอยู่ที่นั่น จะอยู่ในเขตป่าสงวนหรือเปล่า?..ผมไม่รู้!


ชาวบ้านธรรมดา ๆ อย่างผม...ก็ได้แต่นั่งรถชั้น ๓ ผ่านไป!




จากสถานี "ปางต้นผึ้ง" ถึงสถานี "บ้านด่าน"



จอดที่สถานี "ศิลาอาสน์" นานหน่อย...


ก่อนที่ผมกับเจ้า Coyote จะไปลงที่สถานี "อุตรดิตถ์"....


หิ้วกระเป๋าจักรยานลงมาวางที่เก้าอี้ยาวบนชานชาลาสถานีแล้วถ่ายภาพไว้ ๑ บาน....


ได้เวลาของการผจญภัยในอุตรดิตถ์แล้ว!!

วันอาทิตย์ที่ 1 มิถุนายน พ.ศ. 2557

FB Trip ไปอุตรดิตถ์ – รถไฟขบวนที่ ๔๐๘

๒๘ พฤษภาคม ๒๕๕๗   FB Trip ครั้งที่สี่ของผมเริ่มต้นเมื่อเวลา ๑๐.๑๐ น.  ผมพาจักรยานพับ made in Thailand ยี่ห้อ Coyote ออกจากบ้าน โดยตัวเองสวมหมวกกันน็อค สะพายเป้ใบเล็กไว้บนหลัง และหิ้วถุงใส่จักรยานไว้บนไหล่ขวา เดินข้ามถนนซุปเปอร์ไฮเวย์ไปตั้งตัวที่ศาลาฝั่งตรงข้าม! 


เหตุที่ข้ามถนนไปฝั่งโน้น ก็เพราะจักรยานยางอ่อน ต้องนำไปเติมลมที่ปั้มน้ำมันตราหอย...


จากนั้นผมก็แวะไปจ่ายค่าไฟฟ้าที่สำนักงานการไฟฟ้า ก่อนที่จะปั่นเรื่อย ๆ ไปสถานีรถไฟห้างฉัตร  ไม่ได้รีบร้อนเพราะรู้ว่ารถไฟจะมาถึงก็ใกล้ ๆ เที่ยงโน่น  อีกอย่างนึงก็เพราะรู้เส้นทางเป็นอย่างดีแล้วนั่นเอง  พอถึงจุดหมายผมก็พับจักรยานเก็บใส่กระเป๋า (หมวกกันน็อคก็ใส่ลงไปด้วย) รูดซิปให้เรียบร้อย แล้วนำไปตั้งไว้ที่หน้าห้องจำหน่าย (แจก) ตั๋ว...



จากป้ายกำหนดเวลาเดินรถของสถานีห้างฉัตร  เพื่อน ๆ จะเห็นได้ว่าในแต่ละวัน มีขบวนรถจอดรับส่งผู้โดยสารเพียง ๒ ขบวนเท่านั้น คือขบวน 408 และ 407 เป็นรถดีเซลรางที่วิ่งระหว่างเชียงใหม่-นครสวรรค์...


ใกล้เวลาเข้ามา ผมได้ยินเจ้าหน้าที่เรียกให้ไปรับตั๋ว ถามว่าไปลงไหนกันบ้าง หญิงอ้วนที่นั่งรออยู่ก่อนบอกว่าไปลงพิษณุโลก มีผู้ใหญ่ ๒ เด็ก ๑  ส่วนชายผมขาวที่นำจักรยานพับไปด้วยบอกว่าคนเดียวไปลงอุตรดิตถ์...

ได้ตั๋วมาแล้วครับ!  เป็นขบวนรถบริการสังคม ไม่ต้องจ่ายตังค์!


เสียงระฆังดัง "เป๊ง ๆ" บอกให้รู้ว่ารถไฟกำลังวิ่งเข้าสถานีมาแล้ว...ผมหิ้วกระเป๋าจักรยานไปวางเตรียมไว้ที่ชานชาลา



เจ้าหน้าที่ยืนรอขบวนรถ ในขณะที่พระอาทิตย์เกือบจะตรงหัวเป๊ะ...


รถไฟมาแล้วครับ... ผมได้ยินเสียงหวูด (ความจริงเหมือนเสียงแตรรถยนต์มากกว่า  มันต่างจากเสียงหวูดรถจักรไอน้ำ) ก่อนที่หัวขบวนจะโผล่ออกมา!!


เก็บภาพไว้ ๑ บาน แล้วรีบหิ้วถุงจักรยานก้าวขึ้นรถไฟ....


มีที่ว่างมีเหลือเฟือ ผมเลือกนั่งด้านตะวันออก วางเป้ไว้บนชั้นเก็บของเหนือศีรษะ ส่วนกระเป๋าจักรยานวางไว้ใกล้ตัวเหมือนเดิม...



๑๑.๔๔ น.  รถมาถึงก่อนกำหนด หรือว่านาฬิกาผมช้ากันแน่?


กำหนดจอด ๑ นาทีก็จริง แต่พอผู้โดยสารขึ้นรถหมด เจ้าหน้าที่ก็โบกธงเขียวโดยไม่รีรอ ผมเห็นประตูรถเลื่อนปิดโดยอัตโนมัติ ก่อนที่ขบวนรถจะเคลื่อนตัวออกไป!  สถานีข้างหน้าคือสถานีนครลำปาง

กว่าจะถึงสถานีอุตรดิตถ์ เจ้าม้าเหล็กก็ต้องใช้เวลาวิ่งเกือบ ๔ ชั่วโมง...เพื่อน ๆ อย่าใจร้อนนะ ขอให้ตามผมไปเรื่อย ๆ!