ห้างฉัตร ปงยางคก เกาะคา ตลอดจนวอแก้วล้วนแล้วแต่มีเรื่องราวและสถานที่ย้อนกลับไปสู่ยุคเจ้าแม่จามเทวี จริง ๆ แล้ว จากบ้านที่ผมอยู่อาศัย เราสามารถปั่นจักรยานไปเยือนได้ไม่ยากนัก..
องค์ประกอบอุโบสถวัดนางแลแสดงให้เห็นถึงความเก่าแก่
ใบเสมาหน้าโบสถ์บ่งบอกถึงพัทธสีมา เขตจำกัดสำหรับคณะสงฆ์...
สิ่งที่หาดูได้ยาก (หมายถึงของโบราณ) คือมกรคายนาคห้าเศียรที่เห็นอยู่ตรงบันไดทั้งสองข้าง
ดูเก่าแก่แน่นอน หากทางวัดไม่ทาสีใหม่...
ผมเก็บภาพมาฝากเพื่อน ๆ แล้วดังนี้...
ชูคออ้าปากผ่านกาลเวลา...จนลิ้นแตกแยกร้าว!
ฟันยังดี หมอฟันเห็นคงจะพิศวงงงงวย...
สายตาน่าจะดีอยู่ จักษุแพทย์คุณหมอหล้าคงไม่กล้าเรียกไปตรวจตาทุก ๆ หกเดือนเหมือนผม...
เจ้ามกรเช่นกันฟันยังดี คงจะนึกว่าเมื่อไหร่เจ้านาคาจะออกไปให้พ้นจากปากเสียที ทั้งมือแลแขนจะพยุงไม่ไหวแล้ว....
ลำตัวของมันยังต้องทำหน้าที่ราวบันได แต่คงไม่มีใครใช้พยุงกาย...
ผมเห็นราวบันไดสแตนเลสติดตั้งไว้ตรงกลาง
นับขั้นบันไดได้ ๘ ขั้น คำสอนของพ่อผุดขึ้นมาทันทีว่า "คู่บันไดผี คี่บันไดคน"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น