สปป.ลาว เป็นประเทศเพื่อนบ้านที่ตาแก่เมืองรถม้ามีปัญหาในเรื่องภาษาทั้งการพูดการอ่านน้อยมาก ๆ ยังไง ๆ ก็สื่อสารกันได้ง่ายเพราะภาษาไทย-ลาวคล้ายกันและจิตใจผู้คนก็คือกัน...
เช้าวันนั้นผมเห็นรถปิกอัพป้ายทะเบียนไทยขับมาไกลจากเมืองน่าน...
จำได้ว่าเคยปั่นจักรยานออกมาจากตัวเมืองหลวงน้ำทา ผมมองเห็นป้ายชื่อหมู่บ้าน ๒ ภาษา ถ้าอย่างนั้นก็อ่านได้ทันทีว่า "บ้านหัวขัว" (บ้านหัวสะพาน) แต่ถ้ามีเพียงภาษาลาวอย่างเดียว อาจต้องศึกษาอีกหน่อยเพื่อเทียบพยัญชนะไทยกับลาวแล้วเข้าใจความหมาย
ที่มา - เพจลาวเพื่อนไทย (ขอขอบคุณ)
สองข้างทางเป็นเทือกสวนไร่นา อากาศดี ผมหยุดเก็บภาพเป็นระยะ ๆ
เห็นทางเข้าไปโรงพยาบาลแขวงหลวงน้ำทา ผมเลี้ยวเข้าไปดูด้วยความอยากรู้อยากเห็น...
ทางด้านซ้ายมือมีป้ายตั้งอยู่ เพื่อน ๆ ลองอ่านดูนะครับ...
ที่เชียงใหม่เรียกโรงพยาบาลว่า "โฮงยา" เมืองลาวเรียกว่า "โฮงหมอ"
เจออีกแล้วป้ายแบบเดียวกับเมื่อกี้ อ่านได้ความว่า "กรุณาขับช้า ๆ" ผมขี่จักรยานเข้าไปข้างใน ด้านซ้ายมีป้ายชี้ทางตั้งอยู่ เพื่อน ๆ คงอ่านไม่ออก แต่ถ้าขยายภาพแล้วอาจอ่านได้ว่า บ่อนลดจัก (ที่จอดรถจักรยานยนต์) และอีกป้ายนึงว่า บ่อนลดใหย่ (ที่จอดรถยนต์)
คิดถึงเมืองลาวจัง! เมื่อไหร่จะเปิดประเทศสักทีน้อ?
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น