ของดีที่วัดหมูเปิ้ง นอกจากหอไตรหอระฆังแล้ว คงไม่มีอะไรเกินซุ้มประตูโขง...
ในวัดมีป้ายตั้งอยู่ด้วย อ่านหน่อยนะครับ...
คำว่า "เปิ้ง" หมายถึง "การพึ่งพิง" คือเป็นวัดที่คนเกิดปีกุน นิยมมาสักการะบูชา ภายในวัดมีโบราณสถานสำคัญคือซุ้มประตูโขงและหอไตร
ซุ้มประตูโขง ลักษณะเป็นซากโบราณสถานก่ออิฐฉาบปูน ประดับด้วยลวดลายปูนปั้น บริเวณกาบล่าง ประจำยามอกและกาบบนด้วยปูนปั้นลายเครือล้านนาอายุราวพุทธศตวรรษที่ ๒๑ กลางซุ้มประตูมีรูปหมูปูนปั้นนั้น ในยุคปัจจุบันปรากฏอยู่
หอไตร มีลักษณะเป็นอาคาร ๒ ชั้น ครึ่งปูนครึ่งไม้ มีซุ้มโขงประดิษฐานพระพุทธรูปปูนปั้นในศิลปะแบบมอญ-พม่า ต่อมาถูกทิ้งร้างไป และได้รับการฟื้นฟูขึ้นใหม่โดยกลุ่มชาวขอมที่อพยพเข้ามาพร้อมการฟื้นฟูเมืองลำพูนในพุทธศตวรรษที่ ๒๔
บอกว่าเป็นสัญลักษณ์หมู่บ้าน ผมคิดว่าถ้าให้ดีควรอธิบายด้วยว่าตำนานหมูมีความเป็นมาเช่นไร...
คงจะต้องเก็บความสงสัยไว้ถามอาจารย์จัตุรัสคนหละปูน!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น