ออกจาก Touch City ผมเห็นเพิงขายผลไม้ตั้งอยู่ด้านซ้ายมือ... ว้าว! มีน้ำผลไม้ด้วย
แวะเข้าจอดทันที สั่งเจ้าน้ำที่อยู่ในโถนั่นมาดื่ม ๑ แก้ว! หวานเย็นชื่นใจจริง ๆ คนขายเป็นหนุ่มมาเลย์เชื้อสายจีนวัยทีนเอจ หรือไม่ก็ ๒๐ ต้น ๆ พูดภาษาอังกฤษได้ดี ผมดื่มไปคุยไป รู้สึกชื่มชมครอบครัวที่มีลูกหลานเอาการเอางาน
เติมพลังเรียบร้อยแล้วก็ออกเดินทางต่อ ขณะนั้นเวลา ๑๒.๓๗ น.
เส้นทางข้างหน้าดูร่มรื่น ผมปั่นจักรยานมุ่งตรงไป ด้วยความหวังว่าอีกไม่ช้าคงได้เห็น "มะละกา" เมืองเก่าที่สุขสงบและคงไว้ซึ่งความเป็นมรดกโลก (World Heritage)
จาก Touch City (1) ระยะทางประมาณ ๑๓ กิโลเมตรมาตามทางหลวง 142 ในที่สุดผมก็เห็นสนามบินนานาชาติมะละกา (3) ทางด้านขวามือ ต้องหยุดรถหน้าโรงแรม 96 Airport (2) เก็บภาพไว้หน่อย...
จากนั้นก็ปั่นต่ออีก ๘ กิโลเมตรถึงเมืองมะละกา (5)
สรุปได้ว่าจาก Selandar ผมปั่น ๓๓ กิโลเมตรถึงจุดหมายปลายทางแล้ว...
รู้สึกผิดหวังเป็นอย่างยิ่งที่เห็นเมืองมะละกาที่น่ารัก ปัจจุบันหาได้เป็นเช่นเมืองเก่าที่เคยรู้จัก ผมขี่จักรยานไปตามถนนที่มากด้วยรถยนต์และจักรยานยนต์ สองข้างทางเต็มไปด้วยตึกรามบ้านช่องและร้านค้าทันสมัยจนแทบจะมองหาของเดิมไม่ได้!
สำหรับผู้ที่มาเห็นมะละกาเมื่อ ๓๑ ปีก่อน แล้วมาพบกับสภาพของเมืองนี้ในปี ๒๕๖๑ อย่างผมเห็นทีจะรับไม่ได้ รู้สึกผิดหวังจนไม่หยิบกล้องออกมาเก็บภาพเมืองมรดกโลกไว้แม้แต่บานเดียว!
 |
| ภาพจาก google street views (thanks!) |
คิดว่าคงจะไม่มีใครเข้าใจความรู้สึกของผมในขณะนั้น!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น