รู้ว่าจะต้องปั่นจักรยานขึ้นสะพานข้ามแม่น้ำป่าสัก (2) ไปยังฝั่งเมืองเก่า ยูเทิร์นไปเลี้ยวขวาลอดใต้สะพาน แล้วปั่นไปตามถนนอู่ทอง 11:11 Hostel จะอยู่ด้านซ้ายมือ
เชื่อมั่นในตัวเองเกินไป ผมไม่ได้เก็บข้อมูลหรือแผนที่เอาไว้ คิดว่าอยุธยาเคยไปมาแล้ว รู้ว่าจากสถานีรถไฟจะต้องปั่นไปทางไหน สะพานเป็นอย่างไร ต้องเลี้ยวทางไหน
หุหุ แต่พอเอาเข้าจริง ๆ ผมปั่นจักรยานจากสถานีรถไฟ (1) เลี้ยวขวาไปข้ามสะพาน (2) แล้วไปยูเทิร์น ขี่ตรงไปจนถึงถนนอู่ทอง ตรงนี้แหละที่อาการอัลไซเมอร์มาเยือน แทนที่จะเลี้ยวขวาผมดันเลี้ยวซ้าย แล้วปั่นตรงไปอย่างมั่นใจว่าจะได้เห็น 11:11 Hostel อยู่ทางซ้ายมือ แต่ปั่นไปแค่ไหนก็ไม่เจอ...ผมบอกตัวเองว่า "น่าจะมาผิดทาง!"
จอดรถถามชาวบ้านถึง "ถนนอู่ทอง 4" มีคนบอกว่าเลยมาแล้ว ผมปั่นจักรยานย้อนกลับมาวนหาอยู่พักใหญ่ แต่ก็ยังไม่เจอ! นึกอยากเขกหัวตัวเองที่ไม่ได้เขียนใส่กระดาษเอาไว้ "อยู่ตรงไหนกันเนี่ย?" ผมอยากตะโกนถามดัง ๆ ในขณะที่หยุดอยู่หน้าอาคารพาณิชย์บนถนนป่าโทน
มี hostel อยู่แถวนั้น ทีแรกคิดว่าเป็น 11:11 Hostel แต่ก็ไม่ใช่ เห็นร้านกาแฟสดอยู่ไม่ไกล...ผมโผล่หน้าชุ่มเหงื่อเข้าไปถามถึงโฮสเทลเปิดใหม่ที่ชื่อว่าสิบเอ็ด:สิบเอ็ด ??? เจ้าของร้านกาแฟใจดี ๓ คนพ่อแม่ลูกช่วยกันค้นหาในอินเทอร์เน็ตจนได้เบอร์โทรของ 11:11 Hostel คุณลูกช่วยโทรไปสอบถาม จึงทราบว่าโฮสเทลที่จองผ่าน booking.com ไว้แล้วนั้นอยู่ไม่ไกล ผู้เป็นพ่อพาผมออกมาชี้ให้เห็นชัด ๆ ว่าตรงไปเลี้ยวขวาลอดใต้สะพานแล้วปั่นตรงไปอีกไม่ไกลก็ถึง ผมยิ้มออก... ความเหน็ดเหนื่อยมลายสิ้น รีบยกมือไหว้ขอบคุณก่อนที่จะปั่นจักรยานไปยังที่พัก
เจอแล้วครับ 11:11 Hostel อยู่ซ้ายมือ... ผมเลี้ยวจักรยานเข้าไปจอดบนหญ้าเทียมสีเขียว
เดินเข้าไป check in กับสาวสวยที่เคาน์เตอร์
ผมดีใจที่ได้เข้าที่พักเสียที...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น