มาถึงวัดเวฬุวนาราม ผมจอดรถไว้ริมถนนซึ่งตัดตรงไปยังบ้านหมาแสนสุข...
อาคารหลังใหญ่ตั้งอยู่ในบริเวณกำแพงสีขาว ทำให้เจ้ามิร่ากลายเป็นรถกระป๋องของเล่นไปเลย!
ไม่แน่ใจว่าจะเรียก "โบสถ์" หรือ "วิหาร" ดี (?) เพราะมันยังคงสร้างไม่แล้วเสร็จ ผมเห็นตำแหน่งที่จะฝังลูกนิมิตและตั้งใบเสมายังคงรออยู่เช่นนั้น จนอาคารเริ่มเก่าและกำแพงเริ่มแตกร้าว...
จะเรียกอะไรก็ช่าง ผมขอถ่ายรูปมาฝากเพื่อน ๆ ดังนี้...
มุขหน้าดูค่อนข้างกว้าง...
หลังคาลดชั้น 3 ระดับงดงามด้วยยอดฉัตร ช่อฟ้าใบระกา หางหงส์และหน้าบัน...
ทั้งสองข้างมีบันไดขึ้นสู่ประตูคูหาหลัง...
บานประตูแกะสลักสวยงาม...
ด้านหลังผนังทึบเรียบง่าย...
ได้ยินเสียง "เมี้ยววววววว" ผมมองหาต้นกำเนิดของเสียง นั่นไง...เจ้าแมวเหมียวแอบมาหลบอยู่นี่เอง
ไปดูบ้านหมาแสนสุขกันดีกว่า...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น