Travels with Oolong คงต้องจบ! หลังจากการเดินทางเมื่อวันที่ 17 กันยายน 2568 ที่ผ่านมา...
07.45 น. ผมออกเดินทางจากบ้านห้างฉัตรไปเขาส่องกระจก-สบปราบ-เถิน-แม่พริก แล้วตัดสินใจไม่ไปต่อ ไม่ค้างแรมที่ไหน ขับเจ้า Eddy จากวัดถ้ำผางาม (S) อ.แม่พริก จ.ลำปาง รวดเดียว 117 กิโลเมตรถึงบ้านห้างฉัตร (F) เมื่อเวลา 17.45 น. (แวะพักรถที่จุดบริการกรมทางหลวงเพียงครั้งเดียว)
.jpg)
ไม่มีอู่หลง...แต่หลงจังก็เป็นตัวแทน
ได้คำตอบจากทริปนี้เยอะเลย ผมรู้สึกไม่สนุก ไร้ความสุขเอามาก ๆ รถยนต๋กระป๋องก็วิ่งได้ดีอยู่นะ ประหยัดน้ำมันด้วย พาไปยังจุดหมายได้แบบค่อยเป็นค่อยไป มีอุปกรณ์เครื่องใช้พร้อม จะจอดนอนที่ไหนก็ได้ แต่ผมกลับไม่มีความรู้สึกอยากพักนอนในรถหรือตั้งเต็นท์ที่ไหนเลย จุดพักแรมที่้ปักหมุดไว้ก็ไม่สน!
จริง ๆ แล้ว ที่สำนักที่พักสงฆ์พระธาตุดอยน้ำบ่อแก้ว อ.แม่พริก ด้านหน้าก็พออาศัยจอดพักแรมได้...
ขับรถต่ออีกหน่อย ไปเจอวัดถ้ำผางาม โห...ช่างใหญ่โตเหลือเกิน
ได้เห็นกุฏิที่พักสงฆ์สร้างไว้งดงามราวกับว่าเป็นรีสอร์ท...
กุฏิท่านเจ้าอาวาส... so stunning!!
คิดว่ารถที่มีผ้าคลุมไว้ก็คงราคาแพงลิบ!!
อดคิดถึงอาหารกลางวันที่จอดนั่งกินในรถที่วัดหนองวัวแดงก่อนหน้านี้ไม่ได้...
ข้าวผัดถุงละ 10 บาท ข้าวโพด 15 บาท และมันนึ่ง 10 บาท ที่ได้จอดแวะซื้อที่ตลาดบ้านจำ...
นั่งกินไป...อาศัยลมเป่าจากพัดลมที่ครูแต้มซื้อให้
หลงจังไม่ต้องกิน
คิดถึงสุนัขที่เขาส่องกระจกที่ยอมนอนให้เกาพุง
ถ้ามีอะไรให้เขากินด้วยก็คงดี...
และเมรุเผาศพที่บ้านหนองวัวแดง...
ย้อนมาดูการก่อสร้างหรู ๆ ท่ามกลางโบสถ์วิหารอลังการ
อยากกลับไปเอนกายบนที่นอนแคบ ๆ ที่บ้าน ผมเดินออกมาหาเจ้าเอ็ดดี้ สตาร์ทรถแล้วยูเทิร์นกลับบ้านห้างฉัตรทันที...
ถึงบ้านก่อนที่จะต้องเปิดไฟรถด้วยซ้ำ ผมบอกอู่หลงว่าพ่อกลับมาแล้วนะ เจ้าหมาดื้อน่าจะส่งใจตามเข้าไปในบ้าน...
ไม่รู้ว่าจะไปทำไมตั้งหลายชั่วโมง ได้แต่ขับรถกับถ่ายรูป?
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น