คลานขึ้นบันได

 

ออกจากวัดแม่หอพระ ผมปั่นจักรยานข้ามถนนหลวง(ทล.1001) มาหยุดอยู่ตรงบันไดขึ้นพระธาตุสุนันทา (1)

ป้ายไม่รับพระธุดงค์นอนค้างคืนตั้งอยู่ตรงเชิงบันได (1)

อดคิดไม่ได้ถึงป้ายลักษณะเดียวกัน ที่วัดดอยก้อม อำเภอบ้านโฮ่ง จังหวัดลำพูน

ที่นั่นห้ามบุคคลภายนอกนอนค้างคืน...

 

วันนี้ที่นี่ไม่ได้มาขอนอนค้างคืน แต่อยากเยี่ยมชม เห็นทางขึ้น ๒ ทางคือบันไดนาคและถนนด้านขวามือ...ผมบอกให้ทัสซูเฮะยืนอิงพิงอยู่ข้างบันได

ตัวเองชั่งใจว่าจะเดินขึ้นบันไดไหวหรือ?

 

 ตัดสินใจว่าสู้เว้ย ทั้ง ๆ ที่หัวเข่าอ่อนล้าจนก้าวขาแทบไม่ขึ้น

  

ดู ๆ ก็ไม่สูงสักเท่าใด แต่ก็ต้องต้องหยุดนั่งพักเป็นระยะ ๆ  ตอนลุกขึ้นเดินต่อ...ไม่มีแรงต้องอาศัยมือทั้งสองข้างยันพื้นขั้นบันได

 

พูดได้ว่า "คลานขึ้นบันไดวัดพระธาตุสุนันทา"  พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๕๔ ให้ความหมายว่า...

คลาน = กิริยาที่เดินไปอย่างช้า ๆ ของสัตว์บางชนิด เช่น เต่า จระเข้, เคลื่อนไปอย่างช้า ๆ เช่น รถยนต์ค่อย ๆ คลานไป

 

ในที่สุดผมก็ถึงจุดหมายที่พระเจดีย์ (3) สีทอง...

 

 

หลังจากผ่านความลำบาก เรามักจะพบเห็นแต่สิ่งดี ๆ อย่างเช่นที่วัดบ้านถ้ำ ตำบลเขาน้อย อำเภอท่าม่วง จังหวัดกาญจนบุรี ผมไม่มีวันลืมเมื่อได้เดินขึ้นบันได ๗ ร้อยกว่าขั้นขึ้นไปจนถึงพระเจดีย์

 

 

ที่กาญจนบุรีสูงกว่าเยอะ แต่ผมไม่ถึงขนาดต้องคลาน อิอิ