วันศุกร์ที่ 4 ตุลาคม พ.ศ. 2562

Final trip - Is it unachievable?


ถ้าเพื่อน ๆ เห็นเส้นทางที่ผมวางแผนไว้สำหรับ The Final trip 2023 ก็อาจคิดว่ามันเป็นสิ่งที่ทำไม่ได้ (unachievable) !



ลองนึกย้อนไปเมื่อปีก่อน ที่ได้ปั่นจักรยานไปมะละกา ผมออกจากสถานีรถไฟ Gemas แต่เช้า แวะกินข้าว ลงเล่นน้ำในทะเลสาบ เที่ยววัด และถ่ายรูป คือปั่นแบบไม่เร่งรีบ ด้วยระยะทางประมาณ ๘๐ กิโลเมตร ขึ้นเขาเล็ก ๆ บางนิดหน่อย ถึงมะละกาประมาณ ๔ โมงเย็น ในสภาพไม่ล้า-ไม่เหนื่อย-ไม่เมื่อย-ไม่ปวด ทั้ง ๆ ที่เจ้า Banian มีเพียง 9 speeds จานหน้าขนาด 52T ใบเดียว  หากได้เปลี่ยนจานหน้าให้เล็กลงเป็น 39T ก็คงไม่ต้องลงจูง การขับขี่คงมีชีวิตชีวีขึ้น...


เอาแบบง่าย ๆ ว่า ถ้าปั่นให้ได้ซักวันละ ๕๐-๖๐ กิโลก็น่าจะพอ ค่อย ๆ เขยิบ แวะเที่ยวไปเรื่อย ๆ ทีละเมืองสองเมือง ถ้าเป็นเช่นนั้นสิ่งที่คิดไว้ก็คงไม่ไกลเกินฝัน แต่ถึงกระนั้น final trip ที่คิดไว้ก็ค่อนข้างโหดเกินไปสำหรับชายชราที่จะปั่นไปจนถึงเป้าหมาย ซึ่งก็ต้องคิดหนักอยู่สักหน่อยว่า ด้วยงบประมาณก้อนสุดท้ายผมจะเดินทางยาวไกลไปถึงไหนดี? เตรียมไว้ ๒-๓ เส้นทาง หนึ่งในนั้นคือ Hang Chat - Sydney ซึ่งมีเวลาให้ ๑ ปี ดังนี้...


ห้างฉัตร - อุตรดิตถ์ - ภูดู่ - ปากลาย - เวียงจันทน์ - ปากเซ - จำปาสัก - สุขุมา - เมืองโขง - สตรึงเตรง - เสียมเรียบ - ศรีโสภณ - ปอยเปต - สระแก้ว - ปราจีนบุรี - นครนายก -สุพรรณบุรี - นครปฐม ราชบุรี - ประจวบคีรีขันธ์ - ชุมพร -สุราษฎร์ - พัทลุง - หาดใหญ่ - ปาดังเบซาร์ - ปะลิส - เกดะห์ - เปนดัง ----> โฮ้ย...เยอะเเกิน สาธยายไม่ไหวแย้ว!  เอาว่าปั่นไปจนถึงมะละกา รวมแล้วประมาณ ๔.๕๐๐ กิโลเมตร (๔ ประเทศ) !

ไหวเหร้อ??  ก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน แต่อย่าลืมว่าการเลือกใช้จักรยานพับ ผมบอกเพื่อน ๆ แล้วว่า มันสามารถเอาขึ้นรถไฟ หรือรถยนต์โดยสารคันใหญ่ได้ ดังนั้นบางช่วงผมก็อาจใช้วิธีที่ถนัด คือพับมันขึ้นรถไฟ หรือยัดใส่รถ แล้วเดินทางไปข้างหน้า ในกรณีที่ไปไม่รอดจริง ๆ ก็หันหลังกลับ.. บ้านห้างฉัตรรออยู่!

ใน สปป.ลาว ผมอยู่ได้ ๓๐ วัน เขมร ๑๕ วัน ก็โอเคนะ กลับเข้าไทยแล้วก็ไปเยี่ยมพระพี่ชายที่สุพรรณบุรี ก่อนมุ่งหน้าลงใต้  มาเลเซียอยู่ได้ ๓๐ วันซึ่งเพียงพอที่จะปั่นไปถึงมะละกา เท่าที่ว่ามาก็น่าจะใช้เวลา ๓ เดือนนับจากออกบ้าน จากนั้นผมก็นั่งเรือข้ามไปอินโดนีเซีย ปั่นตามเส้นทางที่เห็น...



เกือบ ๕ พันกิโลเมตรถึงเมืองหลวงจาการ์ตา อาจดูเกินความเป็นไปได้ แต่ก็มีรถไฟหรือรถยนต์โดยสารให้เดินทางนะครับ ไปถึงชูราบายาได้สบาย ๆ และอีกไม่ไกลก็ถึงบาหลี!


ถึงตอนนั้นถ้าหมดกำลังก็นั่ง Air Asia กลับประเทศกูมี หรือถ้าจะไปต่อก็นั่ง Air Asia จากบาหลีไปเพิร์ธ ค่าตั๋วไม่แพงครับ (ประมาณ ๒ พันกว่า) แต่ต้องจ่ายให้เจ้า Banian อีก ๗๕๐ บาท ...




เส้นทาง "เพิร์ธ-ซิดนีย์" กำลังเป็นที่นิยมสำหรับนักปั่น ระยะทางเกือบ ๔ พันกิโลเมตรต้องขึ้นเขาสูงและผ่านเส้นทางสุดโหด ด้วยเวลาประมาณ ๖ เดือน (ตามที่วีซ่ากำหนด) คิดว่าผมคงโชคดีปั่นถึงซิดนีย์ได้ในที่สุด หากไม่ถูกแมงมุมหรืองูพิษกัด หรือไม่ก็โดน road train ทับซะก่อน... 


road train - ภาพจาก imgur.com (thanks)
ขอโทษด้วยครับ วันนี้เขียนเพ้อเจ้อมากไปหน่อย... 

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น