เดินทางเข้าสู่ตัวเมืองงาว บนถนนพหลโยธินหรือทางหลวงสายลำปาง-งาว เมื่อข้ามคลองแม่อ้อนไปแล้วจะเห็น "วัดบ้านโป่ง" ตั้งอยู่ทางด้านขวามือ เพื่อน ๆ ต้องเลยไปกลับรถตรงยูเทิร์นข้างหน้านะครับ...
ผ่านซุ้มประตูเข้าไป ผมเห็นพระเจดีย์ตั้งอยู่หลังวิหารหลังใหญ่...
Facebook วัดบ้านโป่งกล่าวว่า...
"วัดบ้านโป่ง" สังกัดคณะสงฆ์มหานิกาย ที่ดินตั้งวัดมีเนื้อที่ ๖ ไร่ ๑ งาน ๖๓ ตารางวา... อาคารเสนาสนะประกอบด้วย อุโบสถ์ ศาลาการเปรียญ กุฏิ วิหาร ศาลาอเนกประสงค์ และหอระฆัง ปูชนียวัตถุมีพระพุทธรูปปูนปั้น พระพุทธรูปเนื้อโลหะ พระพุทธรูปทองสำริด สมัยเชียงแสน และเจดีย์ศรีโป่งแก้ว... สร้างเมื่อ พ.ศ. ๒๔๓๐ ชาวบ้านมักจะเรียกว่า "วัดศรีโป่งแก้ว"
สิงห์คู่เฝ้าวิหารดูท่าทางน่ารักดี เสียดายประตูปิดอยู่ ผมได้แต่เดินดูรอบ ๆ
อุโบสถหลังเล็กตั้งอยู่เยื้อง ๆ
มีหินวางอยู่ ๑ ก้อน จะเป็นก้อนหินที่กำหนดพัทธสีมาในยุคโบราณใช่หรือไม่? ผมอดสงสัยไม่ได้!
สารานุกรมไทยสำหรับเยาวชนกล่าวว่า...
"ศาลาราย" คือสิ่งปลูกสร้างลักษณะอย่างโรงรูปทรงสี่เหลี่ยม โดยมากยกพื้นเตี้ย ๆ มีหลังคาทรงจั่ว และมักทำเป็นศาลาโถง ไม่นิยมกั้นฝา ปลูกเรียงรายไปโดยรอบอุโบสถหรือวิหาร สำหรับพุทธศาสนิกชนใช้เป็นที่เตรียมการบำเพ็ญกุศล หรือนั่งพักผ่อนขณะมาปฏิบัติธรรมในวัด...
ต้นโพธิ์สูงใหญ่ครับ...
เช่นเดียวกับหอระฆัง...
อาคารที่เห็นผมคิดว่าน่าจะเป็นศาลาการเปรียญ...
ทราบว่าพระเจดีย์วัดนี้มีอายุกว่า ๒๐๐ ปี เพื่อน ๆ ตามไปดูด้วยกันนะครับ...
ผมมาจากปี2568 วัดนี้ตั้งอยู่หน้าบ้านผมเลย ผมอยากมาแจ้งว่า ตอนนี้ที่วัดมีการปรับปรุงมาแล้วหลายปี ซึ่งสวยงามมาก มีทั้ง ซุ้มประตูวัด ศาลากุฏิสงฆ์หลังใหม่ที่ยังไม่เสร็จ มีสวนหน้าศาลาการเปรียญ และมีการมุงหลังคาหญ้าคาที่ลานวัด ครับ...
ตอบลบด้วยความขอบคุณเป็นอย่างยิ่ง ข้อมูลเกี่ยวกับการปรับปรุงวัดมีประโยชน์ต่อสังคมบ้านเรามากครับ
ตอบลบ