ข้าวต้มปลาร้อน ๆ ที่ผมรับมาวางไว้ตรงหน้าส่งกลิ่นหอมเตะจมูก...
เป็นครั้งที่สองที่ได้กิน! จำได้ว่าครั้งแรกนั้นมาลงที่สถานีชุมทางบ้านภาชีเพื่อต่อรถไปจังหวัดสุรินทร์ (ทริป Travellin' light ไปเขมร) ผมได้กินข้าวต้มปลาที่ร้านหลังห้องจำหน่ายตั๋วแล้วติดใจ กลับมาครั้งนี้ก็เตรียมท้องไว้แล้วตั้งแต่ตอนนั่งรถมาจากอุบลราชธานี! คราวนี้ขอสั่งชามพิเศษ (๓๐ บาท) เลย...กินอิ่มแล้วก็มาซื้อตั๋ว
รถเร็วขบวน 107 ไปเด่นชัย ค่าโดยสาร ๑๘๗ บาท เวลารถออกคือ ๒๒.๐๓ น.
นั่งรออยู่ที่ม้าหินพร้อมกับจักรยานเพื่อนยาก...
๒๐.๕๙ น. อีกชั่วโมงเดียว...
พอเอาเข้าจริง... รถเร็วขบวน 107 ซึ่งออกมาจากสถานีหัวลำโพงดันเกิดเสียเวลา กว่าผมจะได้ขึ้นก็เกือบ ๕ ทุ่ม!! ไม่มีปัญหาเรื่องที่นั่งซึ่งระบุไว้แล้วในตั๋ว ส่วนเจ้า Banian นั้นผมให้ขึ้นไปนอนอยู่บนชั้น
รถไฟไทยยังคงรักษาความล้าสมัยในเรื่องห้องส้วมไว้อย่างมั่นคง...
รวมทั้งความสกปรกของวัสดุอุปกรณ์....
สิ่งที่หายไปก็ไม่ได้รับการแก้ไข...
เห็นแล้วก็คิดถึงรถไฟมาเลย์ (ชั้น ๓) ที่ผมเคยนั่งจากสถานี Wakaf Bahru ในโกตาบารู...
ถึงอย่างไรรถไฟไทยก็ใช้ได้! ผมพยายามนั่งหลับเพื่อเอาแรงไว้ปั่นจักรยานเที่ยวเด่นชัยในอีก ๗ ชั่วโมงข้างหน้า...
