ถึงอุทยานแห่งชาติแม่วางแล้ว (1)... ผมปั่นจักรยานเข้าไปตามถนนสวยงาม
มีป้ายห้ามนำภาชนะที่ทำด้วยโฟมและบรรจุภัณฑ์พลาสติกชนิดใช้ได้ครั้งเดียว (Single- use plastics) ตั้งอยู่...
ระยะทางแค่ 250 เมตรถึงจุดตรวจและเก็บค่าธรรมเนียม (2)...
 |
| ภาพจาก google street views - ขอขอบคุณ |
ด้วยความยินดี ผมจอดจักรยานแล้วเข้าไปขอซื้อบัตรตั้งเต็นท์นอนที่ลานกางเต็นท์ เจ้าหน้าที่หนุ่มบอกว่าช่วงหน้าฝนเป็นช่วงอุทยานฯ ปิดให้การบริการตั้งเต็นท์นอน ความผิดหวังซาบซ่านผ่านโสตประสาทไปยังสมองของตาแก่ผู้ปั่นจักรยานมาเกือบ 100 กิโลเมตร หมดหวังว่าจะได้นอนพักกายก่อนไปดูผาช่อในวันรุ่งขึ้น ไม่เป็นไร...ผมไม่กังวล ดูตำแหน่งพระอาทิตย์แล้วเห็นว่ายังพอมีเวลาไปดูผาช่อ ดูเหมือนว่าตาแก่ผู้เดินทางมาด้วยจักรยานมีหน้าตาและสภาพที่แก่และโทรมพอที่เจ้าหน้าที่ไม่ต้องขอดูบัตรประชาชนเพื่อมอบสิทธิเข้าฟรีสำหรับผู้สูงวัย ผมไม่ต้องจ่ายเงินแม้แต่บาทเดียว ปั่นจักรยานผ่านเข้าสู่อุทยานฯ ทันที
จอดรถไว้หน้าอาคารบริการนักท่องเที่ยว (3) ด้านซ้ายมือ ผมไม่เห็นมีใครอยู่ในอาคาร ถ่ายภาพไว้ 3-4 บานแล้วออกไปหาเจ้า Banian
เส้นทางไปผาช่อเขียนไว้ชัดเจน ตาแก่ผู้อ่อนล้าไม่รีรอที่จะปั่นจักรยานขึ้นไป...
ด้านซ้ายมือเห็น "ผาน้ำเซาะ" (4) เป็นตัวอย่างของผาช่อ...
ต้องไปอีก 3 กิโลเมตร รถยนต์ จักรยานยนต์ และรถถีบ (push bike) ไปได้หมด แต่คงไม่มีใครเดินไป (อิอิ) เส้นทางไม่โหดสักเท่าใด แต่ผมเหนื่อยแล้วไง ปั่นจักรยานมาเกือบร้อยกิโลเมตรแล้ว...
อย่างไรก็ตาม...ก็ต้องไปเห็นผาช่อให้ได้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น