วันจันทร์ที่ 14 ธันวาคม พ.ศ. 2563

ซ่อมจอคอมพ์ฯ

วันก่อนผมลงคลิปการสอนดนตรีสไตล์ลุงน้ำชา เพื่อความฮา... ดูแล้วก็อดหัวเราะตัวเองไม่ได้! 
 
 
 
บางท่านอาจวิจารณ์ว่าสอนฟรีแล้วก็เลยนอนตีพุง (ทำเหมือนไม่ตั้งใจสอน) ผมอยากบอกว่าไม่เลย เพียงแต่ว่าเป็นการสอนของคนแก่ผู้มีอาการเมื่อยเนื้อเมื่อยตัวเท่านั้นเอง พอดีไม่ต้องดูโน้ตเพราะจำได้ เด็กเล่นผิดก็พอบอกได้ เลยลงไปนอนสอนอยู่เบื้องล่าง...ทำเหมือนว่าไม่ใส่ใจ!  

ไม่ได้ลงทะเบียนคนละครึ่ง...ผมไม่ขอรับสิ่งที่รัฐบาลนำมาแจก เพราะไม่ชอบการบริหารของเผด็จการที่มาจากการยึดอำนาจ ทุกวันนี้พยายามกินอยู่อย่างประหยัด ด้วยการซื้อผักผลไม้จากแม่ค้าที่ปลูกเองแล้วนำมาขายที่ตลาดนัด...
 

ทุก ๆ วันอาทิตย์จะมีตลาดนัดริมถนนลำปาง-ห้างฉัตรสายเก่า  เป็นประจำ ณ จุดเดิมมีแม่ค้าสาวสวยคนนึงขับรถเก๋งโตโยต้าคันงามมาจอดแล้วเปิดท้าย ขนสินค้าเกษตรที่นำมาจากไร่ตัวเองลงมาวางขายกับพื้น ผมชอบไปอุดหนุนและแซวว่าเธอเป็นแม่ค้าคนสวยผู้ร่ำรวย วันก่อนผมขอซื้อมะระ ๑๐ บาท เธอแบ่งขายให้อย่างที่เห็น ผมเห็นมะละกอ ๓ ลูกวางอยู่ ถามว่าขายยังไง? แม่ค้าบอก "แก่น ๕ บาท" ทีแรกคิดว่าหูฝาด พอแน่ใจก็ขอซื้อทั้งหมดเลย บอกด้วยว่า "โห.. หยังมาถูก"  เธอบอกว่า "อุ้ยบอกว่าบ่าดีขายแปงเน้อ เอ็นดูเปิ้น จ้วย ๆ กั๋นไป"  ผมหลับตาเห็นภาพในสวนร่มรื่นเขียวชอุ่ม หญิงแก่บิดมะละกอจากต้นส่งให้หลานสาวใส่ท้ายรถเก๋งมาขายที่ตลาด ตอนจ่ายตังค์ ๒๕ บาท แม่ค้าลดให้อีก... คิดแค่ ๒๐ บาท...

เว็บ คำคมธรรมะ เตือนใจ เขียนไว้ว่า "ททมาโน ปิโย โหติ ผู้ให้ ย่อมเป็นที่รัก"  
 
ที่มาของภาพ - คำคมธรรมะ เตือนใจ

ตาแก่เมืองรถม้าผู้ไม่มีบำเหน็จบำนาญเชื่อมั่นตัวเองว่าสามารถดำรงชีพอยู่ได้โดยอาศัยการกินอยู่อย่างง่าย ๆ  แม้จะไม่สามารถเป็นผู้ให้ที่ยิ่งใหญ่ สร้างวัดวาอารามหรือบริจาคช่วยผู้ประสบภัยพิบัติ  ถ้ามีสิ่งใดให้เป็นวิทยาทาน หรือเป็นงานซ่อมเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่พอทำได้...ก็ยินดีทำ

จอคอมพ์ฯ ยี่ห้อ HP รุ่น V185e ของนักเรียนเสีย (ไฟไม่เข้า) เอามาขอให้ช่วยดูตั้งแต่เมื่อวันเสาร์ พอดีมัวแต่ทำงานอื่นซึ่งมีมากล้นมือก็เลยวางทิ้งไว้  วันนี้รู้สึกว่าต้องรีบทำให้แล้ว ผมนำขึ้นมาวางซ่อมบนที่นอน  (ที่นั่งที่นอนที่ซ่อม...ที่เดียวกัน....ฮา)  ไม่ได้ถ่ายรูปขั้นตอนการซ่อมเอาไว้ ...ช่างเหอะบอกได้แค่เพียงว่าทำอะไรบ้าง ก่อนอื่นก็ต้องแกะขอบพลาสติกสีดำด้านหน้าออก โดยการแกะสกรู เอาขาตั้งออก แล้วค่อย ๆ ใช้ไขควงแบนและนิ้วมือค่อย ๆ งัดขอบออก (ระวังมาก ๆ ด้วย)  เห็นตับไตไส้พุงของเครื่องแล้วก็หาจุดเสีย วิธีการแก้ไขของผมคือต่อตรงออกมาให้...

 

ใช้เทปอย่างดีติดยึดให้สายอยู่กับที่...

ใช้ได้แล้วกั๊บ.... 

 

เสร็จเรียบร้อยแล้วยกลงไปข้างล่างวางไว้ที่เปียโน รอให้เจ้าของมาเอาไป...

วันอาทิตย์ที่ 13 ธันวาคม พ.ศ. 2563

Start lauching a test

 

เพื่อน ๆ ที่รักครับ ผมโพสต์รูปเยอะ แลเล่าเรื่องการเดินทางด้วยจักรยานพับ Trinx - Flybird 3.0 ซึ่งตั้งชื่อไว้ว่า "ทัสซูเฮะ" ค่อนข้างจะออกแนวน้ำท่วมทุ่งผักบุ้งโหรงเหรงไปหน่อย... เพื่อน ๆ ว่ามั้ย?

ปั่นจักรยานมาถึงบ้านปางม่วง ตำบลสบเปิง อำเภอแม่แตง จังหวัดเชียงใหม่แล้ว ยังบอกไม่ได้ว่าจุดหมายที่แท้จริงสำหรับทริปนี้คือที่ไหน?  ผมเตรียมสัมภาระมาด้วยแบบเต็มพิกัดเพื่อทดสอบจักรยานและหาคำตอบว่า final trip ที่คิดไว้จะต้องแบบน้ำหนักเดินทางเป็นพัน ๆ กิโลเมตรได้อย่างไร?

จากวัดปางม่วง (1) ระยะทาง ๑ กิโลเมตรมาถึงหมวดทางหลวงแม่แตง (2) ซึ่งมีที่พักริมทาง ห้องน้ำสะอาด และบริการให้ข้อมูลทางหลวง...

ต่อจากนี้ไป หนทางข้างหน้าจะต้องขึ้นเขาลงเขา ยังไม่ทันได้เริ่มต้น ก็พอสัมผัสได้ว่าจักรยานพับกับสัมภาระเต็มที่ทั้งหน้าหลังนั้นไม่เหมาะกับ final trip สักเท่าไหร่

เพื่อนยุ้ย (MC08) แนะนำว่าให้ลองใช้เสือภูเขาครับ!

วัดปางม่วง ต.สบเปิง อ.แม่แตง จ.เชียงใหม่

 
วัดปางม่วงอยู่หมู่ ๒ ตำบลสบเปิง อำเภอแม่แตง จังหวัดเชียงใหม่ ตั้งเมื่อ พ.ศ. ๒๔๘๓ 
 

วัดตั้งอยู่บนเนินเขาเตี้ย ๆ ที่เห็นโดดเด่นคือพระเจดีย์สีทองทรงล้านนา...

ตาแก่ผู้หอบเหนื่อยเก็บภาพมาฝากเพื่อน ๆ แล้วดังนี้..

 

 
 
วิหาร (3) ทรงนี้หาดูได้ยากนะ...
 

 
 
 

ศาลาพระอุปคุต*


 
ศาลาสามัคคีธรรมานุสรณ์...

กุฏิรวมใจ...

ซุ้มหนังสือ...มีเขียนไว้ว่า "โลกนี้สับสน เพราะคนมุ่งรบ โลกนี้สงบ เพราะเคารพธรรม"

 ซุ้มน้ำหม้อก็มีเขียนว่า "ภัยที่น่ากลัวคือความตาย ทางแห่งความฉิบหายคืออบายมุข"  "หลงอามิสมืดมิดมัวตา หลงปริญญาเพิ่มมานะทิฐิ"


ถ้าไม่ทำความดี มีชีวิตอยู่ร้อยปีก็ไร้ค่า

 
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
 * เป็นพระภิกษุองค์สำคัญองค์หนึ่งในสมัยพระเจ้าอโศกมหาราช และเป็นปฐมาจารย์แห่งนิกายสรวาสติวาทชื่อ "อุปคุต" แปลว่า "ผู้คุ้มครองรักษา"  (ที่มา-่วิกิพีเดีย)

เดินขึ้นง่ายกว่า...

จากวัดสบเปิง (W1) ผมปั่นจักรยานมาตามทางหลวงหมายเลข 1095 ผ่านโรงเรียนสบเปิงวิทยา ทางด้านขวามือ... 

 
 
 
 
 
ปั่นอีกไม่นานก็เห็นป้ายวัดปางม่วง (W2) ตั้งอยู่ด้านเดียวกัน...

ตรงปากทาง (1) นอกจากป้ายชื่อวัดแล้ว ยังมีสิงห์ทองนั่งอ้าปากอยู่บนแท่นซ้ายขวา...

 

มีถนนคอนกรีตขึ้นไปยังตัววัดซึ่งอยู่ข้างบน...

 

เลือกที่จะเดินตัวเบาขึ้นไปแทนการขี่จักรยาน ด้วยเห็นว่าสัมภาระเต็มพิกัดที่นำมาด้วยนั้นมีน้ำหนักไม่น้อย... บอกให้เจ้าทัสซูเฮะยืนคอยอยู่ข้างล่างข้างบ้านหลังเล็กซึ่งปิดอยู่  ไม่ได้ล็อครถเพราะคิดว่าคงไม่มีใครมาเอามันไป หนักอย่างนี้คนไม่คุ้นเคยแค่จูงก็จะล้มแล้ว!!

ข้ามถนนด้วยความระมัดระวังแล้วเดินขึ้นไปตามถนนสูงชัน... 

แค่ประมาณ ๑๐๐ เมตร ผมเห็นวัดที่อยู่ข้างบน

 

ทางวัดกำลังทำทางรถ (2) อ้อมขึ้นไปยังพระเจดีย์ (5)...

 
ผมคิดถูกแล้วที่เดินขึ้นมา...

วันเสาร์ที่ 12 ธันวาคม พ.ศ. 2563

วิหารวัดสบเปิง เชียงใหม่

 
วัดสบเปิง ตั้งอยู่บ้านสบเปิง หมู่ที่ ๓ ตำบลสบเปิง อำเภอแม่แตง จังหวัดเชียงใหม่...
 
 
 
 วิหารหลังใหม่ (3) ตั้งอยู่ใกล้รั้ว ในวันที่ท้องฟ้าสดใส...ผมเก็บภาพมาฝากเพื่อน ๆ แล้วดังนี้
 

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ออกจากวัดสบเปิงเวลา ๑๐.๓๖ น.
 
 
 
ปั่นจักรยานมุ่งหน้าต่อไป...ยังไม่แน่ใจจะไปที่ไหนดี?