14 พฤศจิกายน 2566 เวลา 9 โมง... ได้เวลาคว้าจักรยานเดินทางออกจากบ้านผาจันฟาร์มสเตย์...
ลาก่อนเจ้านิล...
ผมปั่นจักรยานมุ่งหน้าสู่ทางหลวงหมายเลข 1157 ผ่านบ้านเรือนของชาวบ้านซึ่งเพิ่งจะเริ่มชีวิตวันใหม่อย่างค่อยเป็นค่อยไป...
เป็นความสุขของตาแก่บ้านห้างฉัตรที่ได้แวะทักทายเพื่อน ๆ สี่ขาริมทาง...
เมื่อพ้นออกมาถนนใหญ่ ผมเลี้ยวขวาปั่นจักรยานไปตามทางหลวง...
ถนนลาดยางอย่างดีเป็นเสมือนพรมสีเทาปูทอดไปข้างหน้าให้ลุงน้ำชาค่อย ๆ ปั่นจักรยานเคลื่อนไป...
ไม่รู้ว่าเกิดเปลี่ยนใจตอนไหน? ว่าจะไม่ไปอำเภอวังเหนือแล้วต่อไปยังจังหวัดพะเยา เพราะเกรงว่าเดินทางต่อไปมันจะไกลขึ้นเรื่อย ๆ ไม่มีเส้นทางสู่บ้านห้างฉัตรที่ดีกว่าย้อนกลับทางเก่า หรือถ้าจะไปเวียงลอจริง ๆ ก็ต้องไปต่อให้สุด ๆ คือถึงเชียงรายหรือเข้าลาวไปเลย ผมคิดว่าจากจุดที่กำลังปั่นอยู่ถ้าเปลี่ยนเส้นทางออกซ้ายมือ ข้ามคลองแม่ตุ๋ยแล้วใช้ถนนอีกสายหนึ่งปั่นกลับห้างฉัตร จะถึงบ้านได้ก่อนค่ำวันนี้ และตลอดเส้นทางก็จะได้เห็นวิวใหม่ ๆ ซึ่งมิใช่บนเส้นทางเดิม (ส่วนเรื่องจุดหมายที่ตั้งไว้คือ "เวียงลอง" เอาไว้ทริปหน้าค่อยว่ากันอีกที) ผมเลี้ยวเข้าไปตามถนนที่พอจะเดาได้ว่ามันจะพาไปยังคลองแม่ตุ๋ย...นั่นไงเจอแย้ว!!!
หยุดถ่ายรูปบนสะพานเป็นหลักฐานเอาไว้หน่อย...
ไม่ต้องใช้เครื่องมือนำทางใด ๆ (ใช้ verb to doa เอาทั้งนั้น) นั่นไงเห็นวัดอยู่ไกล ๆ สุดปลายนา ทำอย่างไรจะไปให้ถึง????
และแล้วการทดสอบสหัสเดชแบบเข้มข้นก็เกิดขึ้น เมื่อผมพามันลุยไปตามถนนเลียบลำคลองซึ่งเป็นทางที่ยากลำบาก มีทั้งหลุมบ่อ ทรายหนา ขรุขระด้วยก้อนหินแหลมคม ฯลฯ ผมขี่ไปโดยไม่รู้ว่ามันจะออกไปได้หรือเปล่า?
ว้าว...What a big thrill! จะมีใครบ้าเหมือนตาลุงคนนี้หรือเปล่าเนี่ย? ผมลุยไปข้างหน้าด้วยความมั่นใจว่ามันจะพาผมไปเจอทางออกจนได้...
เห็นสายน้ำไหลเย็น ผมบอกตัวเองว่าอย่างเนี้ยลงเล่นน้ำได้ (เหมือนที่เคยทำในลาวหรือมาเลเซีย!)
พอดียังไม่อยากเล่นน้ำ ผมกับสหัสเดชลุยไปข้างหน้าลูกเดียว...
ทางขึ้นลงเขาก็ทดสอบมาแล้ว คราวนี้ลองทำหน้าที่ gravel bike หน่อยนะ...
เฮ้ยเว้ย...เจอสะพานแย้ว!
เลี้ยวออกสู่เส้นทางราบเรียบ...มุ่งหน้าไปไหนไม่รู้?
วิวสองข้างทางงดงามเหลือเกิน...
ในที่สุดก็มาถึงวัดที่ได้เห็นจากอีกฟากฝั่งจนได้...
ถึงจุดนี้...เจ้าสหัสเดชผ่านการทดสอบแล้วอย่างสมภาคภูมิ!!!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น