อุโบสถ (3) ตั้งอยู่ตรงกลางพื้นที่ มีพระเจดีย์ (5) อยู่ด้านข้าง อีกด้านนึงดูน่าเกลียดเล็กน้อยเมื่อมีศาลาหลังคาสีน้ำเงินยาวกว่าโบสถ์ตั้งขวางอย่างถาวร (4)
จริง ๆ แล้วผมก็ไม่รู้สึกอะไร นอกจากสงสัยว่าทำไมไม่สร้างให้เล็กลงหน่อย? จะได้ไม่บดบังอุโบสถ ทำให้ดูงดงามขึ้น...
ผมเห็นบันไดมกรคายนาคนำทางขึ้นสู่มุขโถงด้านหน้า...
เก็บภาพมาฝากเพื่อน ๆ แล้วดังนี้...
เงาหลังคาทอดตัวยามบ่ายจัด เห็นได้ชัดว่าอุโบสถหันหน้าไปทางทิศตะวันออก...
ที่เห็นคือด้านหลังอุโบสถ (3) หันมาทางทิศตะวันตก ตำแหน่งตรงกับประตูโขง (1)
หลังคาสูงประดับด้วยช่อฟ้าใบระกาแลหน้าบันงดงาม ผนังดูเรียบง่าย มีบันได ๕ ขั้นขึ้นสู่ประตูเล็กด้านหลัง...
ราวบันไดไม่ใช่มกรคายนาค...แต่เป็น "ตัวมอม"*
silpa-mag.com ให้ข้อมูลว่า...
“ตัวมอม” เป็นสัตว์หิมพานต์ชนิดหนึ่งที่มีลักษณะโดดเด่น มักปรากฏคู่กับวัดและวิถีชีวิตของชาวล้านนา ตัวมอมเป็นสัตว์ในจินตนาการที่ช่างหรือสล่าล้านนาใช้เรียกสัตว์ในอุดมคติที่ไม่มีตัวตนอยู่จริง ปรากฏอยู่เฉพาะในคติความเชื่อของชาวบ้าน และงานศิลปกรรมล้านนา กล่าวคือ มักปรากฏอยู่ในลักษณะของงานประติมากรรมประดับตามวัดทางภาคเหนือตอนบนเท่านั้น โดยเฉพาะวัดในจังหวัดเชียงใหม่ที่อดีตเป็นศูนย์กลางความรุ่งเรืองของอาณาจักรล้านนา
ตัวมอม มีลักษณะคล้ายคลึงกับสัตว์หลายชนิดผสมกัน ทั้ง สุนัข แมว ตุ๊กแก กิ่งก่า ลิง เสือ ฯลฯ มีแขนยาว ลำตัวยาวยืดคล้ายสัตว์เลื้อยคลาน มีใบหู และสีตัวจะแตกต่างกันขึ้นอยู่กับฝีมือของช่าง ในงานประติมากรรมของชาวล้านนาจะปรากฏประติมากรรมรูปตัวมอมประดับอยู่บริเวณราวบันได ตามหน้าแหนบ รอยต่อคอสอง บนเครื่องหลังคา หน้าบัน ซุ้มประตูโขง ซุ้มวิหาร ซุ้มประตูทางเข้า บานประตูท้องไม้ โก่งคิ้ว ต้นเสา และบริเวณภายในของวิหาร อุโบสถ เจดีย์ อาคารอื่นภายในวัด
มอมครับ! ผมเห็นดวงตาแจ่มใสของท่าน ช่างมีไมตรีจิตยิ่งนัก!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น