บนหลวงหมายเลข 1095 (แม่มาลัย - ปาย) จากปากทาง (S) ปั่นจักรยานเข้าไปยังหน่วยพิทักษ์อุทยานแห่งชาติดอยสุเทพ-ปุยที่ ๕ (F) ระยะทางเพียง ๑ กิโลเมตรครึ่ง อาจจะดูง่ายเพราะไม่ไกล แต่สำหรับตาแก่เมืองรถม้ามันช่างโหดจริงโหดจัง!
ข้ามเขาเพียงลูกเดียวในระยะทางสั้น ๆ เกือบไปไม่รอด มันได้ให้บทเรียนกับคนแก่ผู้ขี่จักรยานไม่น้อย ทั้งในเรื่องสัมภาระและคุณสมบัติของจักรยานที่ใช้ ผมทั้งปั่นและลงเดินเข็นเจ้าทัสซูเฮะ ใช้วิธีนับจำนวนรอบที่ปั่นแล้วหยุดพักเป็นระยะ ๆ ในที่สุดก็ถึงที่ทำการของอุทยานฯ ซึ่งอยู่ทางด้านซ้ายมือ...
ตั้งรถไว้แล้วเดินไปที่สำนักงานเพื่อจ่ายค่าเข้าอุทยานฯ และค่าใช้ลานกางเต็นท์
"เป็นผู้สูงอายุมิใช่หรือ?" เจ้าหน้าที่หญิงถามแล้วบอกให้ชื่นใจว่าไปเลือกตั้งเต็นท์ได้เลย...ทุกอย่างฟรีหมด!
ผมเห็นแม่บ้านคนหนึ่งกำลังจะเข้าไปจัดบ้านพักให้แขกซึ่งติดต่อเข้าพักคืนนี้พอดี เธอชวนให้ปั่นจักรยานตามเข้ามาจนถึงลานกางเต็นท์...
มีศาลาอเนกประสงค์ตั้งอยู่ ขนาบข้างด้วยห้องน้ำให้เลือกใช้...
แม่บ้านบอกให้ผมจอดจักรยานไว้ใต้หลังคาข้างอาคาร...
บนลานหญ้าเขียว แสงแดดยามบ่ายสาดส่องดูอบอุ่นสวยงาม ผมมองหาจุดตั้งเต็นท์...
เลือกตั้งเต็นท์ใกล้ธารน้ำ ซึ่งจริง ๆ แล้วไม่ถูกต้อง (อันตรายจากน้ำหลาก) แม้จะต้องเดินไกลไปห้องน้ำแต่อยากนอนฟังเสียงน้ำไหลทั้งคืนมากกว่า...
ตั้งเต็นท์แล้วเดินเก็บภาพมาฝากเพื่อน ๆ ดังนี้...
สิ่งที่มองหาคือ outlet ที่จะได้นำที่ชาร์จแบตกล้องถ่ายรูปมาเสียบ...
ถ้าเพื่อน ๆ มีโอกาส ก็แวะมาพักค้างคืนที่นี่นะครับ...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น