วันศุกร์ที่ 31 มีนาคม พ.ศ. 2566

อุโบสถวัดศรีดอนไชย เชียงใหม่

ากบนวิหารวัดศรีดอนไชย (4) ผมมองลงไปเห็นอุโบสถ (6) หลังย่อม มีหลังคาลดชั้น ๒ ระดับตั้งหันหน้าไปทางทิศใต้ อยู่ภายในกำแพงแก้วทาสีขาว....
 
 
 
เมื่อปี ๒๕๖๒ มาเก็บภาพไว้แล้วครั้งนึง เท่าที่เห็นเป็นเช่นนี้...

 

 
วันนี้ก็ยังเป็นเช่นเดิม...เพียงแต่เพิ่มม่านเหล็กขึ้นกั้นไว้มิให้โล่ง และมีแท่นช้างน้อยทาสีเทาเพิ่มขึ้นมาที่หินพัทธสีมาอีกหน่อย...
 
  
 
 
 
 
เพื่อน ๆ อาจมองเห็นโซ่เหล็กที่แขวนกั้นไว้ไม่ชัด ขอขยายภาพให้ดูดังนี้...
 

 
 

 


 
 

 
 

 
 
กล่าวว่าในการบูรณปฏิสังขรณ์ฟื้นฟูวัดศรีดอนไชย ได้นำพระพุทธรูปปางอุ้มบาตรมาจากสมัยที่คุ้นพบและเปิดหน้าดินของเวียงกุมกาม โดยนำขึ้นมาทางแม่น้ำปิงและขึ้นฝั่งตรงวัดชัยมงคล ซึ่งมีความเชื่อว่าพระพุทธรูปปางอุ้มบาตรนั้นเป็นพระพุทธรูปที่พระยามังรายใช้ปูนปั้นเป็นพระพุทธรูปหนึ่งในห้าที่พระยามังรายทรงปั้นเองมีอายุประมาณ 700 ปี (ข้อมูลจาก at-chiangmai.com)

  
 
 

 
 

อย่าได้คิดแตะต้องโบราณสมบัติล้ำค่านะครับ สายตาจากกล้อง CCTV ตัวเบ้อเร้อกำลังมองคุณอยู่ทุกขณะ :)

วิหารวัดศรีดอนไชย เชียงใหม่


วิหารหลวงวัดศรีดอนไชย หลังใหญ่เปิดให้ชาวบ้านและนักท่องเที่ยวเข้าชมได้ทุกวัน...
 
 
 
สี่ปีที่แล้วผมได้มาถ่ายภาพเขียนลงบล็อกท่องโลกแล้วครั้งนึง รวมถึงอุโบสถด้วย
 
 
 
วันนี้ได้มีโอกาสกลับมาเยือนอีกครั้ง ในช่วงที่นครพิงค์กำลังถูกปกคลุมด้วยควันพิษ PM 2.5 อย่างน่าเป็นห่วง ผมเก็บภาพวิหารวัดศรีดอนไชย (5) ชุดใหม่มาฝากเพื่อน ๆ แล้วดังนี้...

 
 
 
 
หลังคาลดชั้น ๔ ระดับ
 
 
 
สร้างเมื่อ พ.ศ. ๒๕๔๐...คิดว่าอ่านไม่ผิด?

ผนังด้านหลังวิหารหันไปทางทิศตะวันตกประดิษฐานพระพุทธรูปประทับยืนสีขาวองค์ใหญ่...


ด้านหน้าหันไปทางแม่น้ำปิง มีบันไดมกรคายนาคใหญ่โตพอสมควร...



ตาแก่ผู้มาเยือนเก็บภาพมาฝากเพื่อน ๆ แล้วดังนี้...

 
 
 
 
 
 
  
 
 
 

ด้านข้างทางทิศเหนือ...


รูปอาจมากไปแต่ก็ไม่เป็นไร เพราะอีกไม่นานผมก็ตายแล้ว คนรุ่นหลังจะได้มีภาพเก็บไว้ดูเป็นหลักฐานเยอะหน่อย...