๖ เมษายน ๒๕๕๒ บ่ายสี่โมงกว่า ๆ ผมเดินออกจากสถานีรถไฟ Kuala
Krai แหงนหน้าขึ้นมองเมฆฝนบนท้องฟ้า สูดอากาศบริสุทธิ์เข้าเต็มปอด...
ตัวสถานีรถไฟเป็นอาคารชั้นเดียวเหมือนที่ Wakaf Bharu ทาสี earth tone แนวเดียวกัน มองดูก็คล้าย ๆ กับสถานีรถไฟเชียงใหม่…
ร่มรื่นด้วยต้นไม้ใหญ่ สงบเงียบ ชีวิตผู้คนไม่เร่งรีบ…
ขยับเป้ให้กระชับ…ก่อนก้าวเดินเข้าเมือง
ถนนกว้างขวาง ผมคิดว่าที่นี่อาจไม่มีคำว่า “รถติด” !!
สถานีขนส่ง Krai อยู่ทางด้านขวามือ…
เห็นร้านอาหารซึ่งยังไม่เปิดอยู่ทางด้านซ้ายมือ…
วันนี้วันจันทร์ ไม่ใช่วันศุกร์ซึ่งเป็นวันหยุดประจำสัปดาห์ของศาสนาอิสลาม แต่บ้านเมืองก็ดูเงียบสงบ…
เพื่อน ๆ ดูภาพเอาเองนะครับ…
รู้สึกอิจฉาชาวมาเลย์จังเลย อยากรู้ว่าผู้คนจะมีความสุขเพียงไร ความเหลื่อมล้ำและการเอารัดเอาเปรียบในสังคมจะมีมากขนาดไหน?
เฮ้อ ไม่อยากคิดมาก เดินดูต่อไปเรื่อย ๆ นะครับ…
